Biblioteka Edymona

Ponoć empatia jest starsza niż rozum i należy do uczuć pierwotnych. Aż trudno w to uwierzyć, kiedy sięga się po książkę Anny Golus , czyli historię przemocy stosowaną wobec dzieci.  Trudna tematycznie książka wywołująca burze myśli i uczuć. Dlatego tym razem moje myśli o książce są nieuczesane. • Książka „Dzieciństwo w cieniu rózgi” Anny Golus jest pozycją niezwykłą. W bezkompromisowy sposób obnaża zło, które towarzyszyło wychowaniu dzieci przez wieki. Pokazując jednocześnie jak bardzo zwodnicza była wiara i słowa z niej płynące. • To książka, która ma swoją wielka moralną siłę i intelektualną wymowę. Książka, która świetnie aspiruje do opowieści o „przemocy w imię Boga” i jej katastrofalnych skutkach, których można dopatrzyć się nawet światowych konfliktach.

Kolejna sprawa, która trafia na stół szwedzkiej policji, niesie ze sobą więcej zagadek niż niejedna zbrodnia. Pod pociąg wpada kobieta. Początkowo wydaje się, że to próba samobójcza chorej psychicznie mieszkanki Sztokholmu, gdyby nie jeden dość znaczący szczegół. Kobieta kilka godzin wcześniej przeszła operację wycięcia nerki. Wkrótce na ulicach miasta pojawiają się kolejne ofiary, prawdopodobnie nielegalnych pobrań organów. Sprawa nabiera jeszcze większego rozmachu, kiedy jedną z pokrzywdzonych okazuje się znajoma policjantki prowadzącej śledztwo. To niestety niejedyne ofiary nielegalnego handlu narządami. Leona wkrótce odkryje fakty, o których nawet jej się nie śniło i które, co gorsza, dotyczą jej samej. Tymczasem śledztwo, w które Leona angażuje się całą sobą, nie jest jedyną działalnością. Ta druga - jak się przekonacie - owiana jest wielką tajemnicą. Tylko David zna prawdziwe oblicze dziewczyny, z którą chciała iść przez życie. Ich drogi niestety wciąż się krzyżu

Dziś chciałabym zaproponować Wam kilka ciekawych pozycji, które już są lub niebawem pojawią się w księgarniach. Mnie zaintrygowały na tyle by umieścić je w swoich planach czytelniczych. Tylko "Vera" ma już swoje miejsce na mojej półce z książkami. Mam nadzieję, że i Wam przypadną do gustu.  Każda z nich wydaje się być zupełnie inna. Dotyka różnych stref życia człowieka i z pewnością dostarczy różnych wrażeń czytelniczych. Julia Phillips Znikająca ziemia  Pewnego sierpniowego popołudnia w zatoce na półwyspie Kamczatka znikają bez śladu dwie siostry, ośmioletnia Sonia i jedenastoletnia Aliona. Mijają tygodnie, potem miesiące, a policyjne śledztwo utyka w martwym punkcie. Zaginięcie dziewczynek odbija się szerokim echem wśród lokalnej społeczności, a strach i poczucie utraty są szczególnie dojmujące dla kobiet. Zabierając nas na Kamczatkę, Znikająca ziemia   prz

" Mądrość nie polega na gromadzeniu książkowej wiedzy czy zapamiętywaniu faktów: to kwestia głębszego zrozumienia wielkich prawd". Po przeczytaniu tej książki nazwisko Gates nie będzie kojarzyć się już tylko z rewolucją informatyczną, oprogramowaniem i Microsoftem. Za sprawą Melindy Gates — żony Billa Gatesa: matki, kobiety sukcesu i wielkiej filantropki, która w oczach świata stała się jedną z najbardziej wpływowych kobiet, nazwisko to nabiera nowego znaczenia i wydźwięku. Dotąd niewiele było wiadomo o niej samej, jak i jej mężu. Byli małżeństwem, które mocno chroniło swoją prywatność. Tymczasem książka " Moment zwrotny " po raz pierwszy odsłania wiele prywatnych aspektów z życia rodziny Gatesów. Melinda Gates pokazuje się w niej jako zagorzała feministka, opowiadając jednocześnie o sobie niezwykle szczerze i przejmująco. Podczas dwudziestu lat prowadzenia misji na rzecz kobiet stała się m.in. wielką orędowniczką planowania rodziny, której cele

" Kiedy jesteś martwy, nie wiesz o tym. Tylko innym jest ciężko. Tak samo jest, gdy jesteś głupi". Lista ofiar już dawno jest zamknięta. Tyle, tylko że one nie wiedzą, iż na niej figurują. Wskazówką za to okazuje się tajemniczy list i niepokój, który wzbudza on w ofiarach. W ten sposób zabójca opowiada historię z przeszłości. Historie ludzi, którzy poznali cierpienia, ból i strach. To ma być jego lekcja dla współczesnego społeczeństwa, rozpieszczonego, pełnego roszczeń i wygód. Ludzi, których nie potrafią docenić tego, co mają. To jego metoda na pokorę. Niestety okrutna i brutalna do granic możliwości. Podobnie jak wojna i rok " 44 " , który zbiera po dziś dzień swoje plony. W Wigilię Bożego Narodzenia komisarz Adam Lorenz zostaje wezwany do zbrodni popełnionej na młodym człowieku. Do śledztwa zostaje też przydzielona profilerka Iza Rawska. W tej sprawie obojgu przyjdzie się zmierzyć z okrutną historią wielu ludzi — zarówno tych żywych

To niebywałe, jaką klasę i styl  reprezentuje powieść, która zainspirowała słynną hollywoodzką adaptację filmową z 1997 r. w reżyserii Taylora Hackforda , w której główne role zagrał Keanu Reeves i Al Pacino. Ją po prostu trzeba przeczytać. Kto nie widział filmu, opowiem, że to wcale niezwyczajna historia młodego i ambitnego prawnika, który otrzymuje ofertę pracy od renomowanej prawniczej firmy na Manhattanie. Kusi go podwójna pensja i specjalizacja firmy, która zajmuje się głównie prawem karnym. Krytyka obecnych współpracowników i problemy zawodowe tylko przyspieszają decyzję o jej przyjęciu. To jednocześnie wielka szansa dla Kevina Taylora. Razem z posadą otrzymuje ekskluzywny apartament, auto z szoferem i całą masę innych luksusów, o jakich można tylko marzyć. Czytelnikom zapewne już wtedy zapala się lampka w głowie, iż wszystko to wydaje się nieco podejrzane. Ale nie Kevinowi i jego żonie. Ludziom zauroczonym nowym stylem i życiem. Oszołomionych bogactwem i towar

" Jak przechytrzyć nieboszczyka " - zaskakująca komedia omyłek z dreszczykiem. Do tego jeszcze słodka i sielankowa szata graficzna powieści. A komu mało, to dorzucę jeszcze całkiem oryginalny pomysł na fabułę. Wręcz idealna książka na wakacje, zwłaszcza te nad morzem. Tam, gdzie ma miejsce akcja powieści, czyli na półwyspie helskim. Na domiar tego bohaterkami powieści są dwie, całkiem dojrzałe już Panie, które jednak wciąż pozostają singielkami . Wakacje all-inclusive okazały się dla nich zbyt drogie. Nie są też pozbawione wielu innych wad. Z tejże oto też przyczyny Lucyna i Elwira postanowiły wynająć domek nad polskim morzem, by tam cieszyć się rozkoszą wolnych od pracy chwil. Słoneczny czerwiec, pusta plaża, brak zgiełku miasta i tłumu turystów, uroczy domek — żyć nie umierać. Tak jednak było do czasu znalezienia przez obie Panie trupiej niespodzianki. Ale to i tak nic w obliczu tego, co jeszcze odkryją wczasowiczki. Nie sądzę by spojlerowaniem była

Jedna nieprzespana noc to nic w obliczu tak kapitalnej powieści, jaką wykreował Wojciech Chmielarz. Nie sadziłam nawet, iż autor będzie w stanie mnie jeszcze zaskoczyć. Dotąd znakomicie przyjęte przez czytelników ksiąski jego autorstwa wydawały mi się niemal wszystkim, co nożna osiągnąć w tej dziedzinie. A jednak myliłam się i to całkiem mocno. Teraz już wiem, że powieści, które wyszły dotąd spod pióra tego znakomitego pisarza powieści kryminalnych, nie były zwieńczeniem jego sukcesów. Tym bardziej chylę czoła i wielkie brawa dla autora, a jednocześnie życzenie kolejnej nadzwyczajnej książki, którą czytelnicy i fani przyjmą wielkim entuzjazmem. Powieść „Rana” czyta się z wielką przyjemnością i zainteresowaniem. Być może też dlatego, że jej bohaterowie to genialnie wykreowane postacie. Pełne sprzeczności i zagadek. Role, które odgrywają, są poniekąd obrazem współczesnej rzeczywistości i strasznego chaosu, jaki panuje wokół. Każdy z nich ma więc swój scenariusz życ

Minęły lata, odkąd ostatni raz zaglądałam do książek Robina Cooka. " Pandemia " stała się impulsem, by zrobić to ponownie. Powrót do mistrza thrillerów medycznych miał być pewniakiem. Klasą samą w sobie i dawką niezapomnianych wrażeń. Tajemniczy świat genetyki i jej najnowszych odkryć, wokół których kręci się fabuła, dopełniał ciekawości. Młoda, bardzo atrakcyjna i elegancka kobieta straciła przytomność, podróżując metrem. Kiedy zabierano ją z wagonu, była w stanie niemal agonalnym. Niestety, zanim dotarła do szpitala zmarła. Fakt, że straciła życie w tak krótkim czasie od pierwszych objawów złego samopoczucia daje podejrzenie, iż była nosicielką bardzo groźnego wirusa. Podczas sekcji zwłok Jack Stapleton odkrywa kolejną ciekawostkę. Tajemnicza NN miała kilka miesięcy wcześniej przeszczepione serce. Nie to jednak jest najdziwniejsze. W toku śledztwa każdy fakt dotyczący stanu " pacjentki " jest coraz bardziej zadziwiający. To tylko potęguje ob

O książkach Stefana Ahnhema dane mi było słyszeć już wielokrotnie, i to raczej w samych superlatywach. Mimo to nie miałam dotąd okazji na bezpośrednie spotkanie z twórczością autora. Wszystko zmieniło się za sprawą najnowszej powieści szwedzkiego pisarza pt. " Motyw X " , która to przykuła moją uwagę dość krzykliwą, a zarazem mroczną i niepokojącą okładką. To w niej samem drzemie już swoista moc. Jest jednak " tylko " albo " aż " dobrym dopełnieniem treści, której siłę można poznać od pierwszych jej stron. Zaczyna się niczym u przysłowiowego Hitchcocka — najpierw trzęsienie ziemi, a potem napięcie tylko rośnie. Niczym fala za falą na wzburzonym morzu wyrzuca na brzeg kolejne sensacje. Inga pragnie odmienić swoje życie, odejść od męża i zrealizować własne marzenia — sen o wielkiej miłości. Tymczasem miłość jej życia okazuje się jej największym oprawcą. Molly zaś podejrzewa, że ktoś włamał się do jej mieszkania. Odważnie sprawdza każdy

Jedna rodzina. Jeden nieporadny mąż. O jeden za dużo zaciągnięty kredyt. Dwójka dzieci. Kilku niebezpiecznych ludzi. Ogrom problemów. I jedna kobieta, która za wszelką cenę pragnie je rozwiązać. Gotowa niemal na wszystko, ma jeden cel — uratować własną rodzinę przed niebezpieczeństwem i przywrócić dawny ład i porządek. Pytanie tylko, czy jej się to uda? I jakim kosztem? A może będzie to jednocześnie jej życiowa przygoda, której mimo wszystko nie życzę nikomu. Bohaterką " Kobiety " jest nie kto inny jak sama Kobieta. Na dodatek bezimienna — co było całkiem ciekawym chwytem autorki. Według mnie również udanym. Zwłaszcza że owa Pani wcale nie jest jakąś tam wyjątkową postacią. Takich jak ona raczej nie brakuje wśród nas. Kobietą uwikłaną w trudny związek, z mało odpowiedzialnym partnerem i ojcem dwójki dzieci, który mimo prowadzonego biznesu wydaje się mało rozgarnięty, a już na pewno bardzo lekkomyślny. " Prawdziwe życie " okazuje się dla niego wyzwa

Twórczość Gabrieli Gargas jest dowodem na to, iż komercyjna opłacalność, moda oraz literacki dobry gust nie muszą się wcale wzajemnie wykluczać. " Kochaj mnie czule " podobnie jak i inne powieści autorki, choć nie należą do gatunku tzw. " wysokiej literatury " zyskują coraz większą popularność (głównie wśród kobiet), będąc jednocześnie dobrą literacką rozrywką, a także historią z morałem. Nierzadko mówi się, iż człowiek najlepiej uczy się na własnych błędach, nic nie stoi jednak na przeszkodzie, by uczył się też i na cudnych. Bo taką właśnie lekcją życia może być najnowsza powieść G. Gargaś kobiety ekonomistki z wykształcenia, z pasji - bibliofilką . Kobiety, której powieści pełne są optymizmu i niebanalnych wątków. A  lekki i zabawny styl zapewnił jej już niejeden literacki sukces. Nic więc dziwnego, że powieść pisana przez życie, bo i taką jest ta historia, jest z gatunku książek popularnych. I nie chodzi w niej wcale o piękne i wyszukane słowa,

Uważam, że autor ma dość oryginalny styl, który z czasem może stać się jego znakiem rozpoznawczym. Nieco mroczny, mocno obrazowy, któremu jednocześnie nie brak liryzmu i subtelności. Szczególnie jeśli w grę wchodzą opisy przyrody. To zaskakujące, z jakim wyczuciem i smakiem można wprowadzić czytelnika w nastrój grozy i napięcia, które w powieści wręcz króluje. Od pierwszej chwili stajemy się świadkami dość nietypowej sytuacji, w którą uwikłana jest rodzina Kath . Wypadek samochodowy, w którym uczestniczyła, nie byłby niczym szczególnym, gdyby nie fakt, że w jego wyniku utraciła cześć pamięci. Nie wie ani jak doszło do wypadku, ani tego, co działo się kilka dni po nim. To, że żyje i ma się całkiem dobrze, wydaje się nie mieć jednak większego znaczenia. Zupełnie nie rozumie zachowania męża, który stał się nagle oziębły i zdystansowany do niej samej. A przecież nie tak dawno tworzyli udane i szczęśliwe małżeństwo. Zachowanie córki również wzbudza jej niepokój. Zagubiona w n

DeSales Harrison nie należy do kanonu znanych i popularnych pisarzy. Wszystko jednak może się jeszcze zmienić. Zwłaszcza że " Zostaw ten świat pełen płaczu " jest jego debiutancką powieścią. Autor jest też m.in. profesorem nadzwyczajnym od współczesnej poezji. Za to psychoanaliza, która pełni ważną rolę w jego utworze była mu przedstawiona jeszcze podczas studiów. Nieodzownym elementem powieści jest też poezja, która pojawia się i znika. To nie ona jednak w całości nadaje powieści owej poetyckości. Autor zawodowo zajmuje się poezją, co ma zapewne przełożenie na jej język i styl. To duży atut książki, biorąc pod uwagę, iż historia psychoanalityka Daniela Abena jest swego rodzaju thrillerem psychologiczny. Nie sposób więc odmówić Harrisonowi wyrafinowanego, pięknego i bogatego języka. Choć myślę, że Maciej Płaza dołożył się do tego sukcesu — przynajmniej w polskim tłumaczeniu. Było to zresztą jedną z motywacji, która kazała mi sięgnąć po książkę. Samo tłumac

Niełatwo dziś zaskoczyć czytelnika oryginalną powieścią obyczajową, która nie będzie jednocześnie kolejnym powielaniem pomysłów i wydarzeń "z życia wziętych". Choć mówi się, że to właśnie "samo życie" pisze najciekawsze scenariusze. Trzeba  je jednak jeszcze ubrać w odpowiednią formę i tak podkręcić wątek, by stał się jednocześnie niepowtarzalny, jak i realny. Bo w tym całe clue dobrej powieści, która nie tylko przykuje uwagę, ale da też choćby odrobinę satysfakcji z poświęconego jej czasu. Moim skromnym zdaniem Anieli Wilk to się udało. Młoda, nastoletnia dziewczyna po odejściu ojca i śmierci mamy, zostaje niemal sama z własnymi bolączkami. Jej życie, które dotąd wiodła w Łodzi skończyło się . Z młodszym i nieco zbuntowany bratem przyjdzie jej teraz zmierzyć się na nowo z wyzwaniami życia. Sama zmiana miejsca zamieszkania już jest jednym z nich. Do tego dochodzi jeszcze nieco dziwaczna babka, która pełni formalną opiekę nad jej nieletnim b

" Matka " S.E. Lynes to kolejna pozycja Wydawnictwa Vesper , która przytłacza swoją siłą i mrokiem, jednocześnie dając niepohamowaną satysfakcję z lektury. Niepotrzebnie więc wzbraniałam się przed nią tak długo. Obawiałam się chyba smutnej i przytłaczającej historii, może nawet nieco infantylnej, która w konsekwencji okazała się powieścią z najwyższej półki. Zaskoczyła mnie w dwójnasób. Po pierwsze- stanowi niebanalną historię, która przyprawia o dreszcz emocji i wzruszenia. Niezwykle realną w swojej prostocie i z bohaterami, których nie powstydziłby się sam mistrz thrillera psychologicznego czy powieści pełnej napięcia i grozy. A po drugie — to naprawdę dobrej jakości utwór, rzetelnych i przemyślanych opisów. Dopracowany pod względem stylu i konstrukcji. Z oryginalną narracją i swoistą klasą. " Matka " napisana jest bardzo sprawnie. Dobrze się ją czyta, a w niepozornej objętościowo książce mieści się wiele ważnych dla współczesnego społeczeńst