"SREBRNA DROGA" - Stina Jackson

Obawiam się, że może zabraknąć mi słów, by opisać "Srebrną drogę", ale jeśli ktokolwiek z was ma odwagę stanąć twarzą twarz z własnymi emocjami i otchłanią powieści Stiny Jackson to ta książka będzie najlepszym ku temu wyborem.

Autorka pochodzi z północnej Szwecji, której klimat perfekcyjnie przeniosła na łamy powieści. Surowe oblicze natury niezniszczonej przez człowieka. Nieliczne zaludnienie, otwarte przestrzenie, wyblakłe krajobrazy, bujne lasy, cisza i niczym nieskrępowany kontakt z naturą, oraz ten magnetyczny mrok, który spowija dusze naszych bohaterów. Aż trudno uwierzyć, że to jej debiutancka powieść. Ponad przeciętność dojrzała, mocno sugestywna, przemyślana i spójna.

Niezależnie też o jej pierwotnej roli, powieść może uchodzić za źródło wiedzy o istotniejszych egzystencjonalnych powikłaniach, emocjonalnych głodach i niespełnionych ambicjach. Być może jest nawet świadectwem duchowego kryzysu, który niezauważalnie roztacza się wokół nas .

"Srebrna droga" to thriller tak samo niezwykły, jak niezwykli są jego bohaterowie, choć z pozoru zwykli ludzie. Ludzie uwikłanie we własne życie i dramaty. Lęki, straty, tęsknoty i marzenia. Ich twórczyni przyznaje im jednocześnie prawo do posiadania własnej odrębności i niezależności.


W tej historii losy kilku z nich splatają się w chwili, kiedy stają w obliczu osobistych tragedii i życiowych wyborów. Lelle trzy lata temu stracił nastoletnią córkę. Po dziś dzień nie wie, co tak naprawdę wydarzyło się tamtego feralnego dnia i czy Liny wciąż żyje. Jego serce wciąż jest pełne nadziei, dlatego każdego lata wyrusza srebrną drogą na jej poszukiwanie. Ta podróż okazuje się jednak czymś znacznie więcej niż pogonią za nadzieją.

W tym czasie do miasteczka sprowadza się Meja. To kolejna zmiana miejsca w jej nastoletnim życiu. Tu jednak ma nadzieję znaleźć prawdziwy dom i odrobinę stabilizacji. Miejsce na pozór surowe, odcięte od świata budzi w niej z czasem nieznane dotąd uczucia, które jednocześnie stają się  źródłem wielkiej tragedii. Nastolatka ucieka do świata pozornej normalności, zostawiając w tle to, co prawdziwe, lecz niewypowiedziane. Los czasem jednak sprzyja zagubionym i stawia na ich drodze drogowskazy, czym są dla siebie Lelle i Meja.

Jest w tej książce wszystko: świat przesiąknięty okrucieństwem, marzenia, tęsknota, miłość, ból, nadzieja, odwaga — a wszystko opisane tak nieśpiesznie, umiejętnie i zmysłowo, że nie sposób się od niej oderwać. To artystyczna doskonałość. Dla mnie Bestseller!!!!!


Za książkę dziękuję Wydawnictwu  ŚWIAT KSIĄŻKI