Przejdź do głównej zawartości

JAK WYKOŃCZYĆ TEŚCIOWE - Alek Rogoziński

 

Alek Rogoziński to polski pisarz, znany głównie z humorystycznych kryminałów. Jego książki często łączą wątki detektywistyczne z lekkim, zabawnym stylem, co sprawia, że cieszą się popularnością wśród czytelników poszukujących lekkiej i wciągającej lektury. Autor nazywa siebie „Królem Komedii Kryminalnej” – tytuł ten podkreśla specyfikę jego twórczości.

Debiutował w 2015 roku powieścią „Ukochany z piekła rodem”, która od razu zdobyła uznanie czytelników. W swoich książkach często wprowadza barwne postaci, ironiczne sytuacje i absurdalne zwroty akcji. Jego styl porównywany jest do takich autorów jak Joanna Chmielewska, choć Rogoziński wypracował własną, niepowtarzalną manierę pisarską.

Do najpopularniejszych książek autora należą m.in.:

  • „Zbrodnia w wielkim mieście”,
  • „Do trzech razy śmierć”,
  • „Miłość ci nic nie wybaczy”,
  • „Dom Tajemnic” (napisana wspólnie z Magdaleną Witkiewicz).

Alek Rogoziński często osadza fabuły swoich powieści w środowiskach artystycznych i medialnych, co nadaje im dodatkowego kolorytu.  Skupmy się tymczasem na jednej z książek z serii „Teściowe” Aleka Rogozińskiego to humorystyczny cykl powieści, który zdobył dużą popularność dzięki błyskotliwemu dowcipowi, dynamicznej akcji i charakterystycznym bohaterom. Cykl skupia się na relacjach między teściowymi, ich rodzinami i otaczającym ich światem, ukazując te codzienne, a czasem absurdalne sytuacje z dużą dawką humoru, a książka o której będzie mowa to "Jak wykończyć teściowe" - Trzeci tom cyklu o teściowych autorstwa Aleka Rogozińskiego przenosi czytelników do słonecznego Egiptu, gdzie bohaterki poprzednich części – Maja Wrzesińska i Kazimiera Niedzielska – trafiają w sam środek międzynarodowej afery przemytniczej. Miały to być zwykłe, rodzinne wakacje, ale kiedy na scenę wkracza skarb Kleopatry i zagrożenia z nim związane, teściowe wraz z pisarką Różą Krull zostają uwikłane w pełną niebezpieczeństw i humoru przygodę.

Akcja powieści toczy się dynamicznie, prowadząc czytelnika przez gorące piaski Sahary, zatłoczone ulice Hurghady oraz historyczne zakątki Aleksandrii i Gizy. Humor sytuacyjny, ironiczne dialogi i absurdalne zwroty akcji to znaki rozpoznawcze Rogozińskiego, które nadają książce lekkości i pozwalają czytelnikowi śmiać się w głos. Jednakże autor, znany z komediowego podejścia do kryminału, nie stroni również od odniesień do aktualnych tematów społecznych czy ludzkich przywar.

Bohaterowie są mocno zarysowani i łatwo zapadają w pamięć. Kontrast między konserwatywną Kazimierą a bezpośrednią i bezpruderyjną Mają tworzy komiczną, ale dobrze działającą mieszankę. Towarzyszący im spis postaci pomaga w rozeznaniu się w relacjach, choć dzięki charakterystycznym osobowościom nie jest on konieczny. Jednocześnie, choć humor i wartka akcja to silne strony powieści, momentami może ona wydawać się zbyt zagmatwana lub przesadnie dynamiczna, co sprawia, że łatwo stracić orientację w niektórych wątkach.

W porównaniu do poprzednich tomów, książka wypada nieco słabiej pod względem fabularnej świeżości – niektóre elementy mogą wydawać się powtarzalne. Mimo to pozostaje lekką i przyjemną lekturą, która idealnie sprawdzi się jako sposób na poprawę humoru.

Dla fanów serii powrót do świata tych ekscentrycznych teściowych z pewnością będzie satysfakcjonujący. Choć dla nowych czytelników łatwo odnaleźć się w fabule dzięki charakterystycznym postaciom, znajomość poprzednich części wzbogaca odbiór powieści. „Jak wykończyć teściowe” to zabawna, pełna absurdu książka, idealna na kilka relaksujących wieczorów.

Popularne posty z tego bloga

"OSTATNI ROZDZIAŁ" - Katarzyna Kalista

Trafiając na taką powieści jak ta, ma się ochotę trwać w niej niemal bez końca. Urocza, wzruszająca i pełna sentymentu. Inna niż wszystkie. Nie przesadzona ani pobieżna. Idealna dla każdej z nas. Dla każdego, kogo rozczulają historie innych. Dla wrażliwca, który lubi poddawać się emocjom, gdzie śmiech i łzy przeplatają się, nadając smaku szarej rzeczywistości. To zaś, co uderza w tej książce najbardziej, to jej konstrukcja, czyli " powieść w powieści " oraz jej zakończenie, które niewiele ma wspólnego z romantyczną bajką o miłości. Jest mimo to kwintesencją smaku tej historii. Takie prawdziwe i niespodziewane wbrew pozorom. Subtelne i piękne. Tak samo piękne, jak i te przenikające się dwie historie, w których język jest nieokiełznaną materią, a rozwoju ich wydarzeń nie da się przewidzieć. W której " koniec jest zawsze początkiem czegoś nowego". Do tego szczera, emocjonalna i bardzo żywa. Można naprawdę oszaleć na jej punkcie. DEBIUT JAKICH MAŁO.

"KSIĘGA BEZIMIENNEJ AKUSZERKI" - Meg Elison

" Księga bezimiennej akuszerki " Meg Elison , laureatki nagrody im. Philipa K. Dicka to książka roku według " Publishers Weekly ". Nazywana opowieścią podręcznej w świecie postapo , która przedstawia wizję świata po wielkiej katastrofie, w tym przypadku po niesłychanie śmiertelnej epidemii gorączki, która doprowadziła do upadku znanej nam dziś cywilizacji. Przetrwać w świecie pandemii wydaje się jednak niczym, w porównaniu z tym, co wkrótce czeka ocalałych. Do tego " Księga bezimiennej akuszerki"pędzi w zawrotnym tempie. I nie chodzi tu bynajmniej o jej fabułę, a o jej przestrzeń czasową, która rozciąga się na wiele, wiele lat. Widać wyraźnie, iż autorka nie zamierzała skupiać się, ani zobrazować nam tylko chwili z życia bohaterki, jednego wydarzenia, jakiejś sensacji czy jednej przygody. Książka ta odsłania bowiem zrujnowany świat na przestrzeni niemal pokoleń, dając szansę czytelnikowi wyobrażenia sobie, czym tak naprawdę może być apokalipsa...

"SEMIRAMIDA" Ewa Kasala

" Semiramida " to kolejna powieść Ewy Kassali o wyjątkowej sile kobiecości, jak również bogate źródło historyczne. Pełne detali i ciekawostek pozwalająca poczuć atmosferę starożytnego świata. Autorka nie szczędzi czytelnikowi również i emocji, dzięki też i którym powieść staje się prawdziwą perełką literacką z gatunku tych obyczajowo-historycznych opowieści. Równie ważnym aspektem jej sukcesu jest też oczywiście postać głównej bohaterki — Królowej Semiramidy, jak i pozostałych kobiet, które odgrywają całkiem sporą rolę w tej historii. Wszystkie mądre, silne i odważne. Kobiety, które nie bały się używać rozumu. Kobiety pełne uczuć, których też i nie skrywały. Myślę, że każda z nas odnajdzie w nich odrobinę siebie. Być może zainspiruje się nimi albo inaczej spojrzy na samą siebie. Z powieści Ewy Kassali można więc czerpać pełnymi garściami. Można się wręcz delektować jej prozą. Jej barwą i smakiem, który pieści zmysły. I nie sposób się od niej oderwać. Choćby s...