Biblioteka Edymona

Trzeba przyznać, ze Simon Beckett ma tę moc tworzenia powieści, z którymi trudno się rozstać. Zainteresowanie fabułą wzbudza zaś już od pierwszych jej stron. " Zapach śmierci" zaskarbia sobie uwagę czytelnika już samą postacią głównego bohatera Davida Huntera- antropologa sądowego, który pewnego dnia dostaje telefon od dawnej znajomej z prośbą o pomoc w pilnej sprawie. Tą sprawą okazuje się zmumifikowane ciało kobiety znalezione na strychu dawno opustoszałego szpitala. Chwilę potem dochodzi do kolejnej tragedii, w której nie tylko są ciężko ranni, ale i martwe ciała. Odkrycia, jakiego dokonują śledczy na skutek wypadku, a potem przeszukania całego szpitala stawia ich przed zadaniem niezwykle trudnym. Pytania piętrzą się z każdym kolejnym mrożących krew w żyłach odkryciem, a odpowiedzi jak nie było, tak nie ma.
Jednym z nich jest sala pełna szpitalnych łóżek z dwoma przywiązanymi do nich ciałami. Sala bez drzwi. Ofiary trudne do zidentyfikowania. Brak podejrzany…

"Kiedy Deus zostanie wprowadzony do obrotu, miliony ludzi oddadzą mu swoją moc decydowania: to takie wygodne, gdy ktoś — albo coś — dokonuje za nas wyborów". Rodzi się jednak wobec tego pytanie— czy oby na pewno? Bo co się stanie w chwili, gdy ... "Ktoś , kto stoi za Deusem, postanowi zmodyfikować program, tak by mówić im, na kogo mają głosować, co myśleć, co kupować, komu powierzyć swoje pieniądze?" Wszystko jednak wskazuje na to, że Internet oraz wirtualni doradcy są nieuchronnie rozwijającym się etapem cyfrowej rewolucji w naszym życiu, którego nie sposób ominąć.

Powieść przywołuje w pamięci również dzieło Georga Orwella " Rok 1984", choć nie sądzę, by można było je swobodnie porównywać. Zmusza tym samym do głębokiej refleksji. Do zastanowienia się nad przyszłością ludzkiej rasy, jej znaczenia w przyrodzie i istoty człowieka jako takiego. Kilka dni zajęło mi przetwarzanie tej historii i muszę przyznać, że wciąż nie jestem pewna własnej ocen…

Ciekawi was, co znajdziecie w najnowszej książce Doroty Sumińskiej? Z pewnością oczaruje ona tych, którzy kochają zwierzęta i historie, w których grają główne role. W tej książce znajdziecie ich naprawdę całą masę. Historie o psach, które sięgają wszystkich kontynentów i czasów tak odległych, jak daleko sięga wiedza człowieka. Co ciekawe, wszystkie te opowiadania można potraktować jako jedną wielką opowieść o historii psów na przestrzeni wieków, lub każdą z osobna jako krótką historię jednego zwierzaka.

Imponującym pomysłem jest drzewo genealogiczne  naszych bohaterów, które z pewnością pomoże w utrwaleniu sobie całej tej historii. To, co jednak mnie najbardziej w tej książce zabsorbowało to przypisy — wstawki w tekście, objaśniające niektóre fakty i wydarzenia dotyczące psiaków i ich prawdziwej historii. Niesamowite, jak wiele jest rzeczy, o których nie mamy pojęcia, nawet gdy z nami mieszka niejedno zwierzę. Tą mądre i pouczające teksty mogą być impulsem do zgłębienia…

Książki Wydawnictwa Literackiego zazwyczaj perfekcyjnie trafiają w mój gust i lądują na półce książek uwielbianych. Ale nie tym razem. W dodatkowe zakłopotanie wprowadziły mnie też opinie pozostałych czytelników "Tysiąca obsesji" Gabrieli Gargaś i Marcela Woźniaka, które klasyfikują ją na dość wysokim poziomie. Co z jednej strony bardzo mnie cieszy, z drugiej zaś zasmuca, że to nie mnie przyszło rozpływać się w zachwytach nad tą książką. Tym bardziej że twórczość autorki jest mi bardzo dobrze znana i ceniona w zakresie polskiej literatury obyczajowej z nutką romansu.

Nie jest mi więc łatwo pisać o książce, która niestety daleko odbiega od mojego poczucia smaku. Sięgając po powieść, zakładałam, że napisana w takim duecie wykrzesa wszystko, co najlepsze w literaturze. Połączy historię obyczajową, subtelną i wrażliwą z kryminalnym wątkiem, który przykuje dodatkowo naszą uwagę i wzmożone emocje. Tymczasem charakter utworu bliski Gabrieli Gargaś zupełnie mi się gdzieś…

O czym myślisz, spoglądając nocą na księżyc? Czy rodzą się w Tobie marzenia? Co czujesz, gdy z zadartą głową spoglądasz na niebo pełne gwiazd. Czy widzisz księżyca blask? A może jeszcze coś? Może widzisz znajomą twarz albo tak jak ludzie w Korei – królika.

Koreańczycy, zerkając w stronę księżyca, widzą na nim zarys królika. Starym zwyczajem wypowiadają wówczas życzenie, będące wyrazem nadziei i pomyślności.
Takich życzeń w stronę księżyca mknie każdej nocy tysiące, a może nawet miliony. Tam na jego powierzchni w wielkiej czarze Królik zamienia je w gwiazdy pełne blasku. Noc rozjaśnia się ich światłem a niebo spowite ich mnogością, zachwyca.
I tak niezmiennie dzieje się od wieków. Księżycowy królik ciężko pracuje każdej nocy, by dać szansę na spełnienie tych marzeń. Sam też nie jest ich pozbawiony, dlatego pewnej nocy, za sprawą jednej z gwiazd trafia wprost na Ziemię. Tam poznaje ziemskie stworzenia a jego samotność, odchodzi w dal. Ale co z księżycem i marzeniami innych…

"Stuhrmówka. A imię jego czterdzieści cztery” to wywiad rzeka z Maciejem Stuhrem, który w rozmowie z Beatą Nowicką pokazuje nam swoją prawdziwą twarz. Poznajemy go z zupełnie nowej perspektywy. Ci, którzy utożsamiali dotąd aktora z rolami, które zagrał, mogą być bardzo zaskoczeni. Maciej Stuhhr jawi nam się tu jako zupełnie nowy człowiek, postać obdarzona niezwykłą wrażliwością, inteligencją i poczuciem humoru. Nie bark mu skromności i marzeń, a jego poglądy okazały się wyjątkową formą postrzegania świata.
Rozmowy, które znajdziecie w książce, dotyczą najróżniejszych dziedzin życia aktora, począwszy od jego dzieciństwa, szkołę, dorastanie i związki, choć lwia część tego wywiadu skupia się na jego pracy i środowisku zawodowym. W ten sposób opowiada o blaskach i cieniach pracy zawodowej w filmie oraz teatrze. Dowiadujemy się też o wielu aspektach z życia aktora, o których trudno usłyszeć w mediach. Poznajemy jego poglądy i przekonania.

Całość podzielona jest na kilkanaś…

Nie każdy wierzy w miłość. Nie brak też wśród nas sceptyków, dla których uczucie zrodzone za pośrednictwem internetowych łączy, to czysty blef i wielkie nieporozumienie. Są jednak i tacy, którzy doświadczyli tego na własnej skórze i łamią schemat tradycyjnych randek.
Podobnie rzecz się miała w przypadku Rydera, młodego, bogatego i przystojnego mężczyzny, przed którym  kariera stała otworem. W jego życiu wszystko było skrojone na miarę, poukładane i dostępne. Było niczym bajka, w której on grał role księcia. Świat jednak zaczął pokazywać mu swoje drugie oblicze z chwilą śmierci matki, a chwile potem wraz z rozstaniem z długoletnią dziewczyną. Fakt, iż kobiety  ustawiały się do niego w kolejce, a dom wciąż tętnił życiem od imprez, Ryder wciąż czuł się samotny. Jedyną bliską osobą, która mu pozostała był ojciec. Któregoś dnia w samotności serfował po Internecie, przeglądając strony z seks-kamerkami. Tam trafia na dziewczynę, która śpiewa dobrze znaną mu piosenkę. To wystarc…

Dziwnym trafem, skupiam ostatnio swoją na książkach, w których nie brak pierwiastka magii, sił nadprzyrodzonych i zjawisk paranormalnych. Przypadek czy wewnętrzna potrzeba?
Jedną z nich okazała się powieść C. J. Tudor "Znikniecie Annie Thorrne" - kolejna powieści autorki, która nie tak dawno zabłysnęła na rynku czytelniczym powieścią "Kredziarz", choć ta w niczym jej nie ustępuje, To równie smakowity kawałek literatury, zasługujący na miano bestsellera.

Autorka po raz kolejny przenosi akcję powieści w obręby szkoły, a na jej bohaterów wybiera młodych ludzi. Znacznie szerzej za to rozpycha się w czasie. Niegdyś młodzi, piętnastoletni — dziś są dorosłymi osobami, w sile wieku. Niestety wciąż z poczuciem winy, rozgoryczeniem z powodu wyrządzonej im krzywdy, wspomnieniami i niepokojem, które przybierają na sile wraz z powrotem do Arnhill jednego z nich. Dwadzieścia pięć lat temu Joe Thorne przeżył koszmar swojego życia. Zniknęła wówczas jego siostra, ale nie…

Jeśli szukacie czegoś więcej niż tylko dobrej książki, do tego napisanej językiem prezentującym naprawdę wysoki poziom, to zachęcam do sięgnięcia po książki Iana McEwana a w szczególności „Maszyny takie jak ja”.
Już po kilku jej stronach łatwo można się zorientować, że styl, który prezentuje autor z domieszką stylu Andrzeja Szulca – jako tłumacza jest w stanie zaskarbić sobie względy niejednego, nawet wytrawnego czytelnika, niezależnie nawet od formy i treści - czym kupił sobie również i mnie.

Powieści zgoła nieszablonowej, przewrotnej, przejmującej i wyjątkowo mocno prowokacyjnej, która na długo zapadnie wam w pamięci, albo też takiej, do której wciąż się wraca. Powieści napisanej z pewną nutą nonszalancji, lekko i zabawnie, choć o sprawach ważnych, jak nie najważniejszych w egzystencji człowieka. Powieści dotykającej problemów wielu współczesnych środowisk, społeczności i indywidualnych jednostek. Pełnej kontrowersji i dylematów.

Fascynujące jest również bogactwo myśli …