Biblioteka Edymona

" Książki dla kobiet " , których coraz więcej na polskim rynku wydawniczym, a wiele z nich to tzw. lekkie czytadła na poprawę nastroju i niezobowiązujący relaks, cieszą się sporym powodzeniem wśród wielu czytelniczek. Nawet ja czasem zajrzę do tego gatunku. Zawsze okazują się bowiem dobrym przerywnikiem, który wyprowadza mnie ze świata zbrodni lub daje odetchnąć zmysłom po trudnej lekturze. I choć nie są to historie, do których chce się wracać, to mają w sobie pierwiastek życiowej prawdy i historię bliską niemal każdej z nas. Są niczym opowieści sąsiedzkie upiększone tylko słowem i zakończeniem, które musi przecież nieść nadzieję , wiarę w dobro, sprawiedliwość i szczęście. Nie sposób też nie dostrzec w nich bohaterek, których cechy odnajdziemy w nas samych lub kogoś, kogo dobrze znamy. Jedną z takich opowieści jest właśnie najnowsza powieść Krystyny Mirek " Inni mają lepiej". Historia, która niewiele od nas wymaga, ale i niewiele wnosi w naszą codzie

Islandzki kryminał to nowość w moim dorobku czytelniczym. Niewiele też wiem na temat samej Islandii (porucz podstawowych faktów) i jej społeczności: kultury, mentalności, a już z pewnością prawa, jakie obowiązuje w tym kraju. Tym bardziej więc ciekawiła mnie twórczość Yersy Sigurdardottir i jej spojrzenia na islandzką rzeczywistość. Wiele aspektów powieści wydała mi się albo nieco dziwna, niezrozumiała lub wręcz mało prawdopodobna. Nie chcę jednak negować ich realizmu. Raczej zajrzę do źródeł, by przybliżyć sobie ich poprawność. " Odziedziczone zło " i prowadzone na jej kartach śledztwo staje się tu niejako pretekstem do wprowadzenia na scenę tematyki mocno obyczajowej i psychologicznej. Autorka poświęca swoim postaciom znaczną część utworu. Bardziej wydają się zajmować ją bohaterowie i ewentualny finał powieści niż toczące się czynności śledcze, które znacznie różnią się od tych spotykanych w klasycznych kryminałach, z którymi miałam dotąd styczność . Autork

" Władcy czasu " to trzecia i ostatnia część " Trylogii Białego Miasta " , której bohaterem obok Krakena jest legendarny hrabia Diago Vela , którego historię współcześni poznają za sprawą anonimowej publikacji powieści historycznej " Władcy czasu " osadzonej w średniowiecznej Vitorii. Tuż po jej wydaniu w mieście dochodzi do kilku brutalnych zabójstw. Przy każdej z nich zabójcy stosowali średniowieczne modus operandi , wzorując się na zbrodniach opisanych właśnie właśnie w tej powieści. Pierwsza z nich to otrucie kantarydyną bogatego przedsiębiorcy. Odbyło się to podczas imprezy promocyjnej powieści, w której uczestniczyli również Unai i Alba. Uwagę funkcjonariuszy od tej zbrodni odciąga wkrótce zaginięcie dwóch sióstr. Te w niedługim czasie okazały się zamurowane żywcem. Kraken podejrzewa, że ma do czynienia z dobrze zaplanowanym planem, który morderca sukcesywnie wprowadza w życie. Kolejne ciało zostaje zaś znalezione w zatopionej beczce. Śl

„Długi płatek morza” Isabel Allende to wielowątkowa opowieść, w której losy bohaterów można byłoby zmieścić zaledwie na kilkudziesięciu stronach tej książki. O czym zaraz opowiem. Autorka znacznie bardziej chyba, skupiła się na tle ich wydarzeń. Opowiada tym samym o upadku Barcelony, nieuniknionej klęsce Republiki i o chaosie Wielkiej Ewakuacji. Potem przenosi nas do „ wydłużonego kraju w Ameryce Południowej, który przywarł do gór, żeby nie wpaść do morza” Do kraju nazwanego „długim płatkiem morza i wina i śniegu”, który był zupełnie obcy wygnańcom. Ten kraj to Chile, o którego historii równie wiele można się dowiedzieć, sięgając po powieść. Nie brak jej również cech, które przyciągną bardziej wrażliwe dusze. „Długi płatek morza” jest bowiem historią o wielkiej namiętności. Powieścią, której nieobce są rozterki serc i wielka miłość. Tęsknota, skrywane marzenia i rodzinne tajemnice w plątaninie ludzkich więzi.

Często wybierając książki, dopasowujemy je do własnego nastroju i potrzeby. Zdarza się jednak i tak, że to my poddajemy się nastrojowi powieści, którą akurat czytamy. Zresztą, gdyby nie ta zażyłość, niezależnie od kierunku, który obierze, każde spotkanie z książką byłoby pewnego rodzaju nieporozumieniem, a nasza relacja pozostawiałaby wiele do życzenia. Podobnie było i z tą książką. Rozpędzona gonitwą myśli i wrażeń dnia codziennego zajrzałam w odmęty powieści, licząc na kolejny rollerkoster . Tymczasem " W twoim cieniu " mocno mnie wyhamowała. Już we wstępie okazała się spokojną i ciepłą historią, której bohaterką jest Agnieszka — młoda i pełna marzeń dziewczyna z małego miasteczka w górach, której nie po drodze są ambicje jej matki ( a raczej ich brak). Jej marzy się wielki świat i kariera. Ma dość małomiasteczkowej codzienności, a zdrada, której dopuścił się jej przyjaciel i chłopak utwierdza ją w decyzję o wyjeździe do Warszawy. Tam, udaje jej się dostać pra

Niesiona pamięcią i wrażeniami, jakie wywarła na mnie „Szmaragdowa tablica”, nie mogłam nie skusić się na kolejną powieść Carli Montero w postaci „Ogrodu kobiet”. To jednak stawiało jej najnowsza powieść w dość trudnym położeniu. Moje oczekiwania wobec niej były ogromne. Liczyłam na pełną wrażeń historię, która wręcz powie mnie i spowoduje, że mój zewnętrzny świat, choć na chwilę przestanie istnieć, a nieprzespana noc będzie czystą rozkoszą. Niestety, tym razem tak się nie stało. Czyje się w związku z tym nieco rozczarowana, choć nie na tyle, by zepchnąć, powieść do lamusa. Opowieść o kobietach. „O kobietach bez mężczyzn, o drugich szansach, o wiedzy szeptanej przez czas, o porzuconym ogrodzie, który odradza się wiele lat później jako wierny obraz samego życia”.

"Początki" Carla Frode to kolejna powieść z Serii Dzieł Pisarzy Skandynawskich wydawanych przez Wydawnictwo Poznańskie, która trafiła na moją półkę. Niestety w jej przypadku nie mogę powielić swoich wrażeń, które towarzyszyły mi podczas lektury "Blizny" Auður Ava Ólafsdóttir czy niedawno wydanej "Życia Sue"Jonasa T. Bengtssona. Carl Frode Tiller to norweski pisarz i historyk, który debiutował w 2001 roku. Wkrótce potem, bo już w 2005 roku został uznany za jednego z  najlepszych norweskich pisarzy poniżej 35 roku życia. Formalnością wydaje się zatem fakt posiadania wielu wyróżnień i prestiżowych literackich nagród.

O samych Harlanie Cobenie mogę powiedzieć tyle, iż jest to autor najczęściej czytanych w mojej bibliotece powieści kryminalnych, które od lat nie schodzą z czołówki bestsellerów. Nierzadko do jego powieści ustawia się też kolejka czytelników. Podobnie jest w tej chwili i z tą książką, która ma swoje wznowienie i na podstawie której powstał nowy serial. Okazuje się bowiem, że platforma Netflix w przeciągu kilku najbliższych lat ma zamiar zekranizować aż 14 powieści autora. Na tę chwilę powstały dwie: " Nieznajomi " i " W głębi lasu". To z pewnością sprawi, że powieści Harlana Cobena będą miały swój renesans. Książka jednak nigdy nie ustępuje nawet najlepszemu filmowi. " W głębi lasu " jest powieścią naszpikowaną tajemnicami, a jedną z nich skrywa " milczący las".

"Zagubieni" to niezwykle oryginalna powieść. Historia dwójki zdesperowanych ludzi, którzy mieli to szczęście, że wpadli na siebie. Licytacja zaś życiowych niepowodzeń skierowała ich myśli na nowy tor. Dali sobie jeszcze jedną szansę na życie. W ruch wprowadzają nowy jego plan, który ma ich przywrócić światu. "Zagubieni" to wyjątkowo ciepła, wrażliwa, szczera i zabawna jednocześnie powieść Nataszy Sochy, która nie raz już udowodniła, że jej książki to perełki w świecie kobiecej literatury. Niezwykle aktualna i mająca w sobie tę moc podnoszenia na duchu. Bo nie taki świat straszny jak go malują – nawet nasze własne zmysły. Nic więc dziwnego, że powieść zdobyła moje zaufanie, zanim jeszcze po nią sięgnęłam. Nie jest to zresztą pierwsza książka autorki, z którą miałam przyjemność już nie raz się zetknąć. Zawsze ciepło wspominam każdą z nich. Ta jednak wyjątkowo mnie zaskoczyła, samą fabułą, jak i wykreowanymi postaciami.

" Pod słońcem” Juli Fiedroczuk to opowieść, która chce się czytać bez końca. To bajanie o życiu, w którego centrum znalazł się człowiek. Książka o przemijaniu, o pamięci i trwaniu. O ludzkiej doli i pragnieniach. Snuta powoli mówi o marzeniach i drodze do celu. O człowieku na przestrzeni dziejów. To powieść wyjątkowo bliska naturze, stawiająca ją wręcz na piedestale bohatera. Oddająca jej hołd i jednocząca z nią człowieka. Swoisty obraz marzeń. Historia zwykłych ludzi w niezwykły sposób opowiedziana. Wręcz zmysłowa. Książka niełatwa i niezwykła jednocześnie. Taka, o której pisać jest niezwykle trudno. Jej nie da się zaszufladkować w żadnym schemacie gatunku, ani umieścić w jakichś sztucznie wyznaczonych ramach. Jest autorską myślą XIX wieku. Trudno nawet określić jej fabułę, która wydaje się nieokiełznana.  " Mowa przypominała czasem puste brzęczenie, które jednym uchem wypada, nie pozostawiając żadnego śladu. A innym razem dokładnie te same słowa zapisują się trwale w pa

Marcel Moss - człowiek żyjący w ukryciu. Autor posługujący się pseudonimem. Twórca profilu „Zwierzenie” i postać o wyjątkowym talencie. Bo co by nie mówić o jego twórczości literackiej – robi wrażenie. Zupełnie nie wiem, jak to się stało, że dotąd nie natknęłam się na jego poprzednie książki „Nie odpisuj” i „Nie patrz”, które jak się okazuje, podbiły listy bestselerów i wywołały wiele gorących dyskusji. Tak się jednak może zdarzyć, kiedy rynek nasycony jest twórczością ogromnej ilości pisarzy i tysiącem książek. Nie ma jednak co płakać nad rozlanym mlekiem, tylko nadrabiać zaległości. Zanim jednak to zrobię, kilka słów o „Pokaż mi” - najnowszej powieści Marcela Mossa. Książce, która tak samo wciągała w wir fabuły, jak i przerażała. Miałam ochotę ją czytać i „nie” jednocześnie. Ciekawość oczywiście brała górę nad emocjami, które zresztą do najłatwiejszych nie należały.

Tej wiosny Wydawnictwo Albatros, chcąc sprostać wymaganiom swoich czytelniczek, postanowiło oddać w ręce swoich fanek nową serię wydawniczą " Mała czarna " , będącą serią książek o życiu. Życiu, jakie znamy mniej lub bardziej, ale wszyscy kochamy ponad wszystko. Jej szczególną zaletą ma być ich wszechstronność. Wydawnictwo zapowiada, że będą to książki zarówno do śmiechu, jak i łez. Inteligentne i w najlepszym stylu. Nie zabraknie w niej więc typowych komedii romantycznych. Kto z was zna i kocha takie filmy jak: Kiedy Harry poznał Sally, Masz wiadomość, Dziennik Bridget Jones, To właśnie miłość, albo Planetę singli lub Zanim się pojawiłeś - polubi również i tę serię.

Nie tak dawno temu o książce Julie Orringer „Portfolio ocalałych artystów” pisałam, że to niebezpiecznie hipnotyzująca powieść, która mocą słów jest w stanie przenieść czytelnika wprost do okupowanej Francji. Kraju, który niestety jej głównym bohaterem nie jest, choć odgrywa w tej historii znacząca rolę. Jej bohaterem jest zaś człowiek, którego marzeniem było stać się sobą. Pełną i szczerą wersją samego siebie. Powieść pełna skomplikowanych relacji. Ułomności ludzkich serc i dusz. Znająca jednak wartość intelektualnego skarbca Europy jak nikt inny. Powieść wyjątkowo inteligentna. Mamy zatem rok 1940 . W tym czasie amerykański dziennikarz Varian Fry udaje się do Marsylii wraz z wykazem nazwisk dwustu artystów, pisarzy i intelektualistów, którzy znaleźli się na czarnej liście gestapo i tym samym zostawi uwiezieni we Francji. Fry miał nadzieję ocalić ich w ciągu kilku najbliższych tygodni. Pracując pod przykrywką organizacji humanitarnej, spędza tam jednak kilkanaście miesięcy, zdobywając