Biblioteka Edymona

Kiedy książka przestaje być tylko słowem pisanym, a staje się obrazem wyobraźni czytelnika i emocjami płynącymi wprost z jego wrażliwości to znak, że jest ONA tworem w najlepszym jej wydaniu. Jedną z takich powieści, którą chciałabym Wam polecić, jest „ Vera ” Anne Sward — szwedzkiej pisarki ilustratorki. Być może to właśnie połączenie talentów sprawiło, że powieść sama w sobie stanowi mocny i wyraźny obraz ludzkiej natury w wykwintny sposób ukazany słowem. Początkowo książka zaintrygowała mnie nie tyle samą fabułą ile raczej skłonnością do sięgania po to, co mniej znane. Co więcej, doświadczona twórczością innej znakomitej szwedzkiej pisarki uznałam ten wybór za jeden z najlepszych w tym czasie. Nie myliłam się. Dopełnieniem oczywiście mojej decyzji było odniesienie powieści do twórczości Guntera Grassa.  Zdystansowała mnie dopiero nieco sama forma powieści – będący niejako monologiem głównej bohaterki – formą pamiętnika – wspomnieniem bez dialogu. Obawy jednak ok

Istnieją książki o wampirach dla dorosłych i młodzieży, dlaczego więc nie miałby być takiej literatury i dla dzieci? Jednym z autorów, który przełamuje ten schemat jest Mats Strandberg . Dla wielu z czytelników znany z książek z cyklu " Engelsfors ". Książki dla małego czytelnika nie oznaczają jednak łatwiejszego zadania. Wręcz przeciwnie. Dobra fabuła i ciekawy bohater to podstawa. Autor musi wówczas bardzo umiejętnie wykorzystać te dwa atuty, by nie tylko zaciekawić, ale i nie znużyć potem. Bo jak wiadomo, mały czytelnik bywa wymagający, skory do kaprysów i łatwo się nudzi. W „Nocnym potworze” bohaterem jest dziesięcioletni Frank, który bardzo, ale to bardzo boi się ciemności. Przeraża go też pędzący i wyjący wiatr w szczelinach domu. Chłopiec z łatwością wyobrażał sobie też potwory, które tylko czyhają, by go zjeść. Przychodzi jednak dzień, w którym to on sam staje się jednym z nich. Co wtedy? Gdzie podzieje się jego strach i co zrobi ze swoim nowym oblic

Powieść, która wzrusza do łez i pozwala czytelnikowi, uwierzyć w lepszy świat musi być dobra.  Wobec takich emocji mało istotny staje się nawet fakt, iż obyczajowa osnowa fabuły pachnie odrobiną konwencjonalności. Relacje rodzinne, którym towarzyszy śmierć, ból, rozpacz, tęsknota, miłość, przyjaźń i wybaczenie – to nic przecież nowego w kanonie powieści społeczno-obyczajowych. Nie każda jednak historia tak jak ta potrafi dotrzeć do najczulszych zakamarków czytelniczej duszy, chwycić za serce i wzruszyć. Lori Nelson Spaniel, na wpół z tłumaczką Katarzyną Waller-Pach udało się. „Za głosem Kristen” to jedna z lepszych powieści, jaki dane mi było przeczytać. Jej bohaterkami są niezwykłe kobiety: matka i dwie córki. Niestety jedna z nich, dziewiętnastoletnia Kristen ginie w katastrofie kolejowej. Od tamtej pory jej matka i siostra zmagają się z okrutną stratą, bólem i poczuciem winy, który je dzieli, zamiast łączyć. Zwłaszcza że Anni to wrażliwa młoda kobieta, która tak naprawd

Książek popularnonaukowych dla dzieci coraz więcej na polskim rynku. Mało tego, zmieniają swoje oblicze. Przestają być już sucho podanym materiałem, faktem ujętym w tabele, wykresy, lub szeroko rozpisane treści. Zmienia się świat, zmieniają się polskie dzieci, więc i książki muszą się zmienić, by dotrzeć ze swą wiedzą do małego czytelnika. Jedną z takich publikacji Wydawnictwa Literackiego jest  książka „Dzikie sekrety przyrody” autorstwa Andy Seed , która już na wstępie przykuwa uwagę swoją barwną okładką. A gdy dodamy do tego fakt, że jest to wydanie, dzięki któremu poznasz tajemnice przyrody, bawiąc się i śmiejąc w głos – zainteresowanie winno być murowane. Nasz zapał może nieco ochłodzić wnętrze książki, które nie jest już tak kolorowe, jak jej szata graficzna na zewnątrz. Z czasem jednak ten mały niesmak przestaje mieć jakiekolwiek znaczenie. Wręcz przeciwnie – okazało się to całkiem dobrym zabiegiem w przypadku czytelnika, lubiącego operować też i kredką. Nie br

"Odwet" powieść, która przełamuje i przyciąga. Powieści szpiegowskie pełne akcji i politycznych gier nigdy nie należały do kanonu moich zainteresowań czytelniczych. Nie znaczy to jednak że stronię od nich pełna uporu, co widać na przykładzie tej oto powieści. Dlaczego zatem po nią sięgnęłam - Zapytacie? Odpowiem. Są tego dwa powody. Jednym z nich jest chęć zmiany, spróbowania czegoś nowego, poszerzenie własnych horyzontów literackich i nowe wyzwanie. Drugi powód to nazwisko aurora oraz jego dotychczasowe osiągnięcia i literackie sukcesy. Osobiście bowiem doświadczyłam jak za "Nielegalnymi" i pozostałymi książkami z serii szpiegowskiej ustawiały się kolejki w bibliotece. Niewybaczalnym byłoby zatem przejść obojętnie wobec najnowszej powieści pułkownika polskiego wywiadu. Co takiego więc oferuje autor, prócz monumentalnej powieści, która jest już drugą książką z cyklu "Zamęt"? Na pewno z wielką sprawnością prowadzi czytelnika przez meandry

Tajemnica Pauliny Hoffmann z pewnością poruszy niejedno serce, ale czy skradnie  też i serce czytelnika? Trudne pytanie i jeszcze trudniejsza odpowiedz.  Kontekst historyczny powieści Carmen Romero Dorr wyraźnie wyznacza ramy fabuły powieści, która czerpie z popularnych już toposów literackich. Mamy tu bowiem II Wojnę Światową oraz początki okupacji radzieckiej. Znajdziecie też motyw ucieczki w poszukiwaniu nowego i bezpiecznego życia, rozstanie, śmierć i strach. Bezsilność, rozpacz i wielkie tajemnice, głęboko skrywane pod niewidzialnym pancerzem kobiecości. Wszystko to tworzy swoisty obraz rodzinnego melodramatu. Daleko mu jednak od łzawych i okraszonych fikcją scen. W powieści zdecydowanie bardziej wyczuwa się dość nietypową jak dla tego typu powieści obojętność i chłód. A może w tym właśnie tkwi siła tych kobiet. „[…] By bolesne doświadczenie uczynić znośnym, to zmienić je w coś w rodzaju zabawy z wnuczką. Przekształcić horror w bajkę opowiedzianą dla dziecięcych

Co trzeba by zaskarbić sobie względy i uwagę czytelnika już od pierwszych stron powieści? Przemysław Semczuk najwyraźniej zna odpowiedź na to pytanie. Ciężka praca, nienaganny styl i talent, który na szczęście został ujawniony. Mimo iż jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością autora, to o książkach P. Semczuka miała już przyjemność nieco podsłuchać. Teraz wiem też tyle, że na tej z pewnością się nie skończy. „Tak będzie prościej” i „Czarna wołga” już w zasięgu mojej reki. Co takiego więc oferuje swoim odbiorcom ten, jak mi się wydaje nieskazitelny twórca? Pełną suspensu przygodę z lat dziewięćdziesiątych, której akcja toczy się w przygranicznym Zgorzelcu. Nie trudno zatem zgadnąć, że w grę będzie wchodzić przemyt i mafijne porachunki. A w sprawę zamieszana będzie nie tylko policja i straż graniczna, ale też i wojskowi. Jeden z nich to emerytowany już żołnierz wojska Polskiego, drugi Armii Radzieckiej. Nie obyłoby się też bez kilku lokalnych bossów i podle

Mam wrażenie, że zrobiło się ostatnio trochę szumu wokół książki „Sweetbitter”. Wszędzie jej pełno? Czy tylko mi się tak wydaje? Z pewnością jest to głośny debiut Stephanie Danler. Wydawnictwo również nie szczędzi zaangażowania w promocje książki. To zapewne jedna z przyczyn, dla której sięgnęłam po powieść. Druga to jej fabuła, która wydała mi się wyjątkowo oryginalna i frapująca. Trzecim powodem było to, że nie miałam jak dotąd okazji poświęcić więcej uwagi tego typu powieściom. Wielki amerykańskie publikacje i światowej klasy bestselery, jak choćby „Diabeł ubiera się u Prady” najczęściej przemykały mi koło nosa. Wracając jednak do samej fabuły, pomysł na historie młodej dziewczyny szukającej „szczęścia” w Nowym Jorku, do tego w jednej z lepszych restauracji, w otoczeniu ludzi, którym smaki i wyrafinowane podniebienie nie jest obce, wydał mi się zgoła ciekawą historią. Nieszablonową, pełną nowinek, soczystych i pikantnych wątków. Zwłaszcza kiedy bohaterką jest młoda,