Biblioteka Edymona

  Joanna Jax nie raz i nie dwa zauroczyła już czytelników melodią swoich powieści. To bez wątpienia królowa polskiej powieści obyczajowej z historią w tle. Oddając w ręce czytelnika "Wojenną miłość" podarowała nam po raz kolejny piękny i subtelny romans. Historię kobiety, która doświadczyła jednego z najpiękniejszych z uczuć. Niestety obarczonego również stratą i poświęceniem. Historię tak ujmującą, iż uwierzyć w nią, nie będzie łatwo. Tyle tylko, że każdy gotów jest o takiej miłości właśnie marzyć, a marzenia przecież się spełniają.  Lidia to wyjątkowo charyzmatyczna osoba. Młoda kobieta pełna pasji, w której życie aż kipi.  A kiedy poznaje Władka, tuż przed wybuchem wojny jej dni nabierają kolejnych barw. Zafascynowana młodym mężczyzną, z którym łączy ją niemal wszystko, bez wahania zgadza się wyjść za niego za mąż. O tym przecież marzyła. O byciu szczęśliwą w wielkim mieście u boku jednego z najcudowniejszych ludzi. Potem wybucha wojna. Ale to nic. To nie ona spędza sen

Łatwo pisać o książkach, które robią dobre wrażenie na czytelniku. Rozpływać się w zachwycie nad każdym jej elementem. Jeszcze łatwiej, kiedy mamy ochotę na niekończącą się wręcz krytykę. Niezależnie od tego czy dobre, czy złe emocje są niekwestionowanym motorem napędowym słów cisnących się na usta. Słów wystukiwanych na klawiaturze komputera i gonitwy myśli. Znacznie gorzej jest w sytuacji, kiedy niewiele czujemy i nie jesteśmy do końca pewni przeczytanej powieści. Nie wiemy co o niej napisać, ale piszemy. A kiedy jesteśmy coraz bliżej końca słów, które miały uszeregować myśli i spostrzeżenia okazuje się, że odkryliśmy ją niemal na nowo. A zaczęło się wszystko o grafiki. Moją uwagę w pierwszej kolejności przykuła bowiem szata graficzna książki, będąca zapowiedzią mrocznej i brutalnej prozy, która zyskuje uznanie również Wydawnictwa Initium, które bardzo sobie cenię, jeśli akurat o ten gatunek chodzi. I tego akurat „Inkwizytorowi” w żaden sposób nie idzie odmówić. To mroczna i brutalna

Niewielka, niełatwa, niecodzienna i nie do zapomnienia historia, która może śnić się po nocach. Proza, o której można rozmawiać godzinami. Niepokojąca wręcz.  Wiele lat temu, kiedy każdy z nich miał jeszcze głowę pełną marzeń przyjaźnili się. Razem studiowali. Teraz postanowili na powrót zrobić coś szalonego. Wynajęli wspólnie dom na całe lato. To miał być ich ostatni wyskok. Zapomnieli tylko, że nie są już sami. Mają mężów, żony i dzieci, których nikt nie pytała o zdanie. Postawili je przed faktem dokonanym, nawet jeśli były już prawie dorosłe. Szaleństwo rodziców wyrwało je z dobrze znanego im świata. Świata komputerów, laptopów, komórek i życia w ich świecie. Niektórzy czuli się niemal jak więźniowie zamknięci w analogowej rzeczywistości. Ale i temu dali radę. Wymyślili zabawę, która miała pozwolić im przetrwać. Udawali. Szukali. Byli uważnymi obserwatorami i kryli się z własną tożsamością.  Wciągnęli w nią rodziców. "I trzymali ich na krótko. Należało ich dyscyplinować. Kra

  Gdyby tak wyglądały lekcje historii, jak obraz w mojej głowie, który pozostał po przeczytaniu powieści Charlotte Roth "Życie od nowa" to być może byłby to mój ulubiony szkolny przedmiot, a potem... Kto wie? Skąd więc pomysł na wpajania nam przez lata tysiąca faktów, zdarzeń, nazwisk, dat, które z czasem i tak ulatują z naszej pamięci. A tu wystarczyła jedna powieść. Jedna ludzka historia by nadać odpowiedni kierunek myślom, pragnieniom i potrzebie zgłębienia tematu. Nic bowiem nie przekonuje nas bardziej do wątku jak właśnie nadanie rzeczywistości ludzkich cech. Wykreowanie bohatera, który doświadczał i czuł. Realnej postaci, której życie nie tylko robi wrażenie, ale i wzbudza emocje. Przytacza fakty. To pozwala czytelnikowi przeżyć historię poniekąd na własnej skórze, która zostaje potem w pamięci, jeśli nie na zawsze, to przynajmniej na długie lata.  Podobnie jak tęsknota z domem. Za prawdą i miłością, której nie dane było się nigdy spełnić. Ale  "czyż to właśnie n

    Odkąd na rynku wydawniczym pojawił się "Rykoszet" Marka Stelara, trudno było mi znaleźć drugą tak dobra powieść kryminalną. Dorównać jej nie mógł nawet sam autor powołując do życia kolejne, naprawdę niesamowite historie kryminalne. Aż pojawiła się "Skrucha". Powieść, która wychodzi poza schematy. Powieść z szeroko zakrojonym wątkiem w tle, które nadaje jej nowego znaczenia i stawia ją na szali powieści społecznych. Historia, którego ma nowego bohatera i kilka faktów.   Autor zwraca się w niej ku temu co było. Ku przeszłości. Do rodzinnych tajemnic i historii miejsca, w którym osadził akcję powieści. Do Nowego Warpna. Małego miasteczka w północno-zachodniej części kraju, które od Niemiec dzieli zaledwie przesmyk na Zatoce Nowarpieńskiej. Jest zatem jednym z tych miejsc, przynależnych Polsce dopiero od 1945 roku. Tak daleko jednak Marek Stelar nie sięga w fabule powieść. Przenosi nas w czasie zaledwie do 1997 roku. To wówczas w tym miejscu rozegrały się wydarzen

"Świat po powodzi" Kassandry Montag to powieść wielu twarzy. Historia pełna przygód i podróży po lodowatych morzach północy. Coś co spodoba się fanom morskich opowieści, w których swoją rolę odegrają również piraci. Historia, w której wciąż się coś dzieje, jak to zazwyczaj bywa w świecie pozbawionym praw i obowiązków. Gdzie każdy próbuje tylko albo aż przeżyć. Świecie pełnego terroru i nieustającej drogi.   Jest to również opowieść postapokaliptyczna. Obrazująca świat po zagładzie, gdzie po wycieńczających Ziemię powodziach zostały zaledwie archipelagi, utworzone ze szczytów górskich i otoczone bezkresną przestrzenią otwartej wody. To na nich i na łodziach żyją ówcześnie ludzie. Przynajmniej Ci, którym udało się przetrwać. Jednym z niedobitków jest też Myra i jej kilkuletnia córka Pearl. Nie są to jedyni członkowie jej rodziny. Lata temu jej mąż porwał starszą z córek i uciekł. Myra pełna rozpaczy wciąż jednak żyła nadzieją na odnalezienie córki. u swego boku miała też tę dru

Anioł z Warszawy" to prawdziwa historia miłości i bohaterstwa Ireny Sendlerowej. Jej kawałek zbeletryzowanej biografii. Ten najbardziej znaczący w historii świata. Szczególny dla niej jak i dla uratowanych przez nią ludzi. To niecodzienna historia nadludzkiej odwagi, poświęcenia i miłości, jaką człowiek może obdarzyć drugiego człowieka. Wzruszająca i zawstydzająca jednocześnie. Bohaterska, moralna i pełna pasji, jak ta kobieta, która stanęła do wali o życie innych. Wszystko po to, by wydostać jak najwięcej dzieci z piekła warszawskiego getta. Tym sposobem ponad dwa i pół tysiąca ludzi, dostało drugą szansę na życie.  Ryzykowała własnym życiem by ocalić inne. Do celu dążyła uparcie i systematycznie. Dziś jej konspiracyjna działalność to powód do dumy wielu Polaków i najwyższej rangi wzór człowieczeństwa.  Tyle samo ujmujący jest jej obraz oddany przez autorkę. Szczery i niespaczony potrzebą fabularnych sensacji. Lea Kamp daleka była literackiej fikcji, choć jak sama przyznaje, ta

 Życie jest największą niespodzianką jaką dostajemy od losu. A jeśli pojawi się w nim miłość, taka jaką serwuje nam Nicholas Sparks w swoich romantycznych powieściach, to szczęście wydaje się być już tylko na wyciągnięcie ręki. Tyle tylko, " że nikt z nas nie jest idealny. Wszyscy popełniamy błędy. Możemy tylko starać się być najlepszą wersją nas. Mówić prawdę albo kłamać. Wszystko zależy od osoby, którą chcemy zobaczyć, gdy patrzysz na siebie w lustrze".  Mistrz romantycznych historii wraz z nową powieścią "Jedno życzenie” powraca do nas w wielkim stylu. Jak mało kto potrafi bowiem kreślić słowem uczucia i historie, które zdobywają nie tylko uznanie czytelników na całym świecie, ale i producentów filmowych. Jego historie nie należą do banalnych, a jego wyobraźnia wydaje się przekraczać wszelkie granice. Jego styl tylko ją dopieszcza. Efektem tego są książki, które pokochał niemal cały świat. Książki, które wzruszają do łez. Bawią, cieszą i pozwalają doświadczać nowych

 Kryminał kryminałowi nie równy, a ja już wiem co najbardziej mnie w nim kręci. To coś więcej niż sama zbrodnia, śledztwo i zabawa w detektywa, którą powieść oferuje. To plan drugi powieści. Opowieść społeczna. Szeroko zakrojona historia, wymykająca się schematom. Ludzie w niej występujący. Związki, relacje i nierzadko przeszłość, która determinuje ich działania. Powieść z wysuniętym na plan pierwszy wątkiem kryminalnym, której tak naprawdę nie powinno się szufladkować.  Taką książką jest dla mnie "Przypływ". Cilla i Rolf Borjlind dali mi bowiem nie tylko pełną wrażeń i misternie skonstruowaną historię kryminalną, ale i otworzyli drzwi do nowego świata. Świata szwedzkiej rzeczywistości ubranej w najróżniejsze maski. Maski brutalności, przemocy, bezdomności, korupcji, władzy i nienawiści. Są też oczywiście i te dobre, które pozwalają zwyciężyć prawdzie i wymierzyć sprawiedliwość.  Jestem tym samym pod wielkim wrażeniem powieści, która jest zarazem pierwszą częścią cyklu, któr

"Uciekłeś, najpierw od żony i syna, a potem od siebie, w przeszłość, gdzie przypadkowo spotkałeś mnie: dwudziestolatkę z innego kraju".  Tak zaczęła się znajomość Gerda i Iwony, jego tłumaczki, która towarzyszyła mu w podróży w przeszłość. Do miejsca, gdzie się urodził. Ich znajomość szybko jednak zmienia się w coś więcej niż tylko służbową zależność. Zrodziła się między nimi więź. Uczucie, które odciśnie na każdym z nich swoje piętno.  " I czy to nie dziwne, że ja, obca osoba, znałam tę kobietę lepiej niż jej syn, jej wnuk... I czy nie jest dziwniejsze, że poznawaliśmy ją razem, kiedy czytaliśmy zapiski w starym zeszycie, leżąc na skrzypiącym tapczanie w mazurskiej chatce w Lahmbergu, który był już wtedy Baranówkiem".  W ten sposób Iwona została wciągnięta w wir tajemnic jego rodziny, a on sam zmuszony do zmierzenia się z prawdą o sobie i jemu najbliższych ludziach. Oboje niemal przenieśli się w czasie spijając słowa pamiętnika jego matki. Dzięki temu również czyte

Każda powieść jest niespodzianką. Ta była dla mnie szczególną. Namiętność, sekrety, miłość i łzy obrały bowiem kierunek, którego się nie spodziewałam.   To nie będzie typowa recenzja, bo i nie było to typowe spotkanie z lekturą. Opowiem wam jednak o tym co mnie spotkało za jej sprawą i z czym przyszło mi się zmierzyć sięgając po "Dolinę jezior" Anety Maśluk, która uwielbia góry, pachnące bryza morze, rowerowe wycieczki i burzliwą pogodę. Można się zatem domyślać, że autorka ma duszę romantyczki. Niczym innym zatem jak romantyczną opowieścią nie może być też jej twórczość. Z taką też i się liczyłam. Z powieścią obyczajową, której nie obce są wzloty i upadki, sercowe rozterki i sprawy dnia codziennego.  Wyciągnęłam zatem po nią rękę. Otworzyłam i poznałam jej bohaterkę Natalie Brown., która przez większość swojego dorosłego życia wiodła całkiem spokojne i stabilne życie, aż któregoś dnia jej firma padła, a ona stanęła przed poważnym wyborem, który w rezultacie okazał się strzał

 "Czytać o detektywie to jedno, ale próbować być jednym z nich - to coś zupełnie innego".  Jeśli zatem ktokolwiek szuka wrażeń i chciałby choćby przez chwile poczuć się detektywem to odsyłam do powieści Anthonego Horowitza, a w tym konkretnym przypadku do "Morderstwo w Somerset". Po powieś winni sięgnąć również fani Agathy Christie i Herkulesa Poirot. Zresztą nie wzbraniam czytania tej powieści nikomu. Sama doświadczyłam twórczości tego autora po raz pierwszy i przyznać muszę, że jestem pod wrażeniem.  Czytałam robiłam notatki. Rysowałam i kombinowałam na wiele sposobów. Przez to też świetnie się bawiłam. Moja droga dedukcji okazała się jednak niczym w porównaniu z doświadczeniem detektywa Atticusa Punda i sprytem redaktorki Susan. Każde z nich w osobliwy sobie sposób rozwikłało zagadkę tajemniczej zbrodni. Każde na swoim poziomie i we właściwym sobie czasie. W świecie, do którego zostali przyporządkowani. Bo trzeba wam wiedzieć, że "Morderstwa w Somerset&quo

  Historie, których szuka się w literaturze, nie zawsze spełniają nasze oczekiwania. Czasem zawodzą, a czasem pozytywnie zaskakują. Anna Ficek zaoferowała poprzez swoją powieść "Obiecaj, że mnie kiedyś odnajdziesz", historię miłosną osadzoną w realiach wojny. Historię, w której dwoje młodych do szaleństwa zakochanych w sobie ludzi zmuszonych jest stanąć po dwóch stronach barykady. W obliczu tego faktu rodzi się zatem pytanie. Czy tym dwojgu może się udać? Jak silne jest ich uczucie? Z czym przyjdzie się im zmierzyć? Dokąd ich to zaprowadzi? I jak bardzo okaleczy? "Obiecaj, że mnie kiedyś odnajdziesz" to wyjątkowo prawdziwa historia miłosna, naznaczona tragizmem dziejów. Historia pełna przeciwności losów, które wręcz krzyczą z każdej ze stron powieści. Zamknięta w kręgu wzajemnych nienawiści i rasowych podziałów. Historia, której mimo wszystko przyświeca jednak szczytny cel. Daje ona bowiem wiarę w szczerość i prawdziwość ludzkich uczuć. Bezinteresowność. Nie wybiela

 Anna Karpińska to autorka kilkunastu dość poczytnych książek obyczajowych, dla kobiet i nie tylko. To co robi, robi z wdziękiem i całą sobą. To się zresztą czuje w jej historiach. Bohaterowie jej książek to tylko na pozór ludzie zwykli. Tacy jakich wielu wokół nas i my sami. Jest w nich bowiem siła i wiara, z której czerpać możemy garściami - my czytelnicy.  "Bądź blisko" to kontynuacja książki "Kiedy nadejdziesz". Obie zaś należą do cyklu powieści zwanym "Kolorami szczęścia, bo te jak wiadomo przybiera różne barwy. Obie tworzą też jedną wspólną całość. Budują historię Marysi i Oli. Są ze sobą nierozerwalne. Czytanie ich zatem w pojedynkę to wielki błąd. Pisanie zaś o tym co spotkać może was na kartach drugiej powieści, byłoby niczym zdradzanie jej największych sekretów. Odebrałoby smak czytania. Zwłaszcza jeśli ktoś nie czytał pierwszej części.   Dlatego też tych bardziej ciekawskich odsyłam do recenzji pierwszego tomu powieści, którą znajdziecie tutaj .