Biblioteka Edymona

Zdarzają się takie dni czy chwile, które odmieniają nasze życie. Dla Marianny los przygotował znacznie więcej takich momentów. Każde "nowe " życie nie było jednak czystą przygodą a pasmem kolejnych zmagań i rozczarowań. Zdarzały się też chwile wytchnienia, lecz te nie trwały długo. Wydaje się, iż Marianna niemal od urodzenia skazana była na trudny los. Marzyła jej się nauka na pensji dla panien, tymczasem zmuszona została do ciężkiej pracy już w wieku trzynastu lat, podobnie zresztą, jak i reszta jej  rodzeństwa. Po latach pracy w pałacu książąt Koniecpolskich w Zaborowie, gdzie paradowała w pięknych strojach i uczyła się francuskiego, będąc osobistą pokojową księżnej pani znalazła się na samym dnie. Po trochu z własnej naiwności, po części z powodu ludzi, którzy mieli ją za nic. Wykorzystali, upokorzyli i skrzywdzili. Marząc o wielkiej miłości wywołała skandal. W 1896 r. trafiła zaś na ławę oskarżonych, a potem wyrokiem sądu skazana na ciężkie roboty na Syberi

" Poza kontrolą " - powieść, której tytuł znaczy wszystko i nic. Wszystko — bo dotyka niemal każdego szczegółu powieści, i nic — bo z powodzeniem przejmuje kontrolę nad czytelnikiem, nie dając mu szans na zerwanie kontaktu. Sięgnięcie zatem po najnowszą powieść Kathryn Croft może okazać się bardzo ryzykowne. Ja osobiście - nie dość, że spędziłam bezsenną noc, to na drugi dzień zakupiłam kolejne powieści autorki. Pozornie zwyczajna historia okazała się naprawdę hipnotyzującą fabułą. Niepozorna Callie , która wychodzi za mąż za Jamesa, wdowca z dwójką dzieci fascynuje jednocześnie i przeraża. Jest to postać niebywale intrygująca. Trudno ją rozgryźć. Budzi wiele skrajnych emocji i do końca tak naprawdę nie wiemy, czy jej sprzyjamy, czy nie. Szokuje, onieśmiela i zmusza do współczucia. Wywołuje złość i pogardę. Budzi nieufność i nadzieję. Callie ma też marzenia. W szczególności jedno. Pragnie zostać mamą, co w jej przypadku jest niemożliwe. Nigdy nie będzi

Tess Gerritsen niezmiennie zostawia po sobie wrażenie godne mistrza — nawet jeśli jej dzieło nie należy do najlepszych. Paradoks? Otóż Nie! Autorka licznych bestsellerów jest po prostu gwarancją dobrej prozy, niezależnie od wątku utworu, który albo znajdzie swoich zwolenników lub też i nie. Ava Collette uciekając przed własnym sumieniem wynajmuje dom na wybrzeżu Maine nazwany Strażnicą Brodiego , który wydaje się idealnym miejsce dla zapomnienia i pracy. W samotności ma zamiar spędzić kilka miesięcy. Niestety dokądkolwiek by się nie przeniosła, jej niedola podąża za nią. W chwili, gdy pojawiła się na wybrzeżu i zobaczyła dom, ogarnął ją niepokój, wręcz paniczny strach. Gotowa była zrezygnować z wynajmu, nie bacząc na koszty i warunki. Ten dom ją przeraził. Wszystko zmienia się w chili przekroczenia jego progu. Wówczas ten stu pięćdziesięcioletni dom wydaje się duszą, która przyciąga i oczarowuje. Tak też i stało się z naszą bohaterką. Przestały jej nawet przeszkadza

Pierwsza część najnowszej sagi Edyty Świętek " Grzechy młodości " to powieść dość specyficzna. Historia o tym co na pozór zwyczajne przedstawiona w niezwykły sposób. To lubię.  Autorka odsłania nam losy polskiej rodziny Trzeciaków w przestrzeni lat siedemdziesiątych. Są to czasy, w których przychodziliśmy na świat, dojrzewaliśmy albo byliśmy w sile wieku — czasy dobrze nam znane. Dla młodych ludzi odległe, choć też nie zupełnie obce — zasłyszane przecież z opowieści rodziców i dziadów. Tymoteusz Trzeciak i jego żona Elżbieta popełnili niejako mezalians, za który przyjdzie im gorzko zapłacić. Przed Tymkiem na horyzoncie rozpościera się kariera i rozwój zawodowy. Znacznie gorzej wygląda jednak atmosfera w domu. Bark porozumienia między małżonkami mimo wielu wspólnie przeżytych lat, nie może wróżyć niczego dobrego. Drugi z braci pracuje w milicji, co w tych niespokojnych czasach u jednych budzi podziw i zazdrość a u innych pogardę i nienawiść. Szczególnie mocno

Być zauroczoną historią „Śnieżnej siostry” to zbyt mało powiedziane. „Śnieżna siostra” to jedna z tych książek, które rozkochają w sobie niemal każdego czytelnika. W jej obecności nieważny jest wiek ni płeć. Jej urokowi zaś podda się każdy wrażliwiec i amator piękna. Wyobraźcie sobie zaśnieżone miasteczko w przed dzień Świąt Bożego Narodzenia i stary dom, w którym nawet schowek na szczotki został odpowiednio udekorowany. Delikatnie opadające białe płatki śniegu oraz dwójkę dzieci – dziesięcioletniego chłopca i dziewczynkę – którzy pełni radości bawią się ze sobą. Duży i piękny dom, do którego Hedvig zaprosiła swego nowego przyjaciela, wprost zachwyca. Julian jest oczarowany dekoracjami i atmosferą, która panuje w tym domu. Niestety jego rodzina daleka jest od świątecznej atmosfery. Są nawet chwile, w których podejrzewa, że jego rodzice zostali podmienieni. Kiedyś radości, pełni życia, dziś wydają się nieobecni i zagubieni. Przestali nawet zwracać uwagę na własne dz ie

Nie poznać twórczości Agaty Kołakowskiej to wielka strata. Niestety przekonałam się o tym dopiero podczas spotkaniu z jej ostatnią powieścią pt. „Listą obecności”. Była dla mnie wielkim i pozytywnym zaskoczeniem. Tym bardziej że „Lista obecności” jest czymś znacznie więcej niż tylko sielankową powieścią obyczajową dla pań. Równie dobrze może być kierowana do znacznie szerszego grona odbiorców, zwłaszcza że nie brak w niej wątków z gatunków pokrewnych. Znajdziecie w niej m.in. odrobinę romansu, który o miłości mówi tyle, co nasze serca. W sposób piękny i nieprzerysowany. Wątek " przyjaźni " to równie ważny element powieści, który wypełnia wręcz całe jej tło. Autorka w sposób niezwykły obnaża wzloty i upadki niejednej przyjaźni. Jej słabe i mocne stron oraz samego człowieka uwikłanego w relacje, które nie zawsze "przyjaźnią" można nazwać. To jednocześnie pełen tajemnic kryminał, który jest sprytnym dodatkiem do utworu i nadaje mu wyjątkowej pik

Alex Sinclar z książką " Szóste piętro " pojawił się po raz pierwszy na polskim rynku, choć na jego koncie jest już kilka innych thrillerów psychologicznych, które zresztą uważa za najlepszy gatunek dla swojego pióra. Autor stara się utrzymać akcję powieści w szybkim tempie. Nadaje jej nawet kilka ciekawych zwrotów akcji. To na czym jednak skupia się ponadprzeciętnie i do czego ma  najwyraźniej słabość to narracja i dialogi. To, co oferuje "Szóste piętro"  to bez wątpienia  cecha szybko czytających się powieści, w których nie ma miejsca na szeroko zakrojone tło i bliższe poznanie jej bohaterów. Tu wciąż się coś dzieje, a bohaterowie nie przestają ze sobą rozmawiać.  Nie jest to jednak do końca to - co oferuje rasowy thriller psychologiczny, który dotąd  kojarzył mi się raczej z pełną napięcia akcją, ciekawym wątkiem i bohaterami, którzy wręcz fascynowali. Czasem nawet przerażali. Nieoczywistością fabuły oraz zaskakującym zakończeniem. Narastającym na

Eksmitowani to niebywale intymna historia ośmiu rodzin, których los zesłał na samo dno życiowych doświadczeń. Wszyscy oni zostali wciągnięci w wir procedur eksmisyjnych, które pociągają za sobą długofalowe skutki. Stan ten obnaża jednocześnie ludzkie słabości, jak i ich siłę. To niewyobrażalne wręcz, do czego zdolny jest człowiek w obliczu zagrożenia i ile potrzeba by wyzwoliły się w nim wewnętrzny potencjał do walki. Książka jest o tyle niezwykła, iż jej autor na ponad rok zamieszkał w Milwaukee na osiedlu przyczep kempingowych i w schronisku. Na własnej skórze doświadczył biedy i upokorzenia. Był świadkiem wielu tragedii i osobistych rozpaczy całych rodzin. W Eksmitowanych nie znajdziecie jednak jego jako uczestnika. Opisując swoich bohaterów, usunął się w cień. Im oddał całą przestrzeń i uwagę. Jest jedynie ich i tylko ich głosem. Nie sądzę by w obliczu tego reportażu, można było przejść zupełnie obojętnie. Prócz problemów mieszkaniowych amerykańskiej społeczności

" Furia " to niepozorna książka, która kryje w sobie wielki potencjał. Tym samym stała się dla mnie wielką niespodzianką. Niesamowicie naładowana emocjami i akcją, która przyspiesza wraz z końcem powieści. To jedna z tych pozycji, od których trudno się oderwać nie znając zakończenia. Nieprzewidywalna i pełna suspensu. I choć trudno zaliczyć ją do literatury wysokich lotów, to czyta się ją z wielką przyjemnością i poczuciem pełnego uczestnictwa w akcji. Prosty, niewyszukany styl i zgoła realistyczne postacie nadają jej dodatkowej lekkości. Pozbawiona zaś udziwnień i zbędnych dodatków staje się rozrywką zaledwie na kilka godzin. Akcja " Furii " toczy się dwutorowo. " Teraz " i " Wcześnie". To " wcześniej " obrazuje historię pewnej młodej kobiety, która poznajemy jako nastolatkę. Pewną siebie, nieco zbuntowaną, ambitną i niebywale inteligentną. Dziewczynę , która nie boi się wyzwań. Tamta Natalia niewiele zresztą mia

" Mr. Breakfast " to historia niespełnionego komika Grahama Pattersona, który po rozstaniu ze sceną i nieudanym związku z Ruth wyrusza w podróż po Ameryce na poszukiwanie przygód. W niewielkim miasteczku w Karolinie północnej trafia do salonu tatuaży. Te, które zobaczył w portfolio, zachwyciły go tak bardzo, iż zdecydował się na zrobienie sobie jednego z nich. Wkrótce potem Patterson staje twarzą w twarz z samym sobą, a dokładniej mówiąc z inną wersją samego siebie. Postacią, którą paradoksalnie cieszyła się sławą i życiem, o którym on jedynie marzył. To, co zobaczył, było jednocześnie szokiem i szansą dla niego. Rzeczą wręcz irracjonalną, choć nie jednostkową. Z czasem Graham oswoił się z myślą o cudzie, który go spotkał. Od teraz mógł z bliska obserwować dwa inne swoje życia, by potem zdecydować się na jedno z nich. Wybór z pewnością niełatwy. Podróże do różnych wymiarów samego siebie są wyzwaniem a jednocześnie rozrachunkiem z samym sobą. Co wybierasz

Po książkach z serii " Śmiertelna wyliczanka " , która urzekła mnie wręcz swoim stylem i " Polowanie na pliszkę " , która niczym nie ustępuje swej poprzedniczce, przyszła kolej na "Uśpione królowe". To pierwsza z książek z  cyklu " W Trójkącie Beskidzkim" popularnej jak mniemam polskiej autorki powieści kryminalnych Hanny Greń.  Ta książka pojawia się na wydawniczym rynku już po raz trzeci. Pierwsza jej odsłona przypadła na rok 2014. Kolejne pod logo Wydawnictwa "Replika " pojawiło się w 2017 r. Dwa lata później kolejne. Przyznam, że ta wersja, z punktu widzenia graficznego — podoba mi się najbardziej. Wydawnictwo najwyraźniej dobrze wie jak przykuć uwagę czytelnika. A gdy książka jest już w naszych rękach.... Istotne staje się jej wnętrze. " Uśpione królowe " gatunkowo zostało zaszeregowane do działu: kryminał, sensacja, thriller. Ale czy oby na pewno? Ja nie byłabym tak stanowcza w kategoryzowaniu tej powieści.

 Akcja książki autorstwa Aurélie Valognes umiejscowiona jest w spokojnym miasteczku we Francji a dokładniej w dobrze utrzymanej kamienicy z lat pięćdziesiątych. W tym wyjątkowym budynku zamieszkuje nasz główny bohater, osiemdziesięciotrzyletni Ferdinand Brun . Niebywale zgorzkniały, zrzędliwy i złośliwy sędziwy pan. Ze względu na swoje nawyki i zwyczaje, zachowanie oraz opryskliwość staje się postrachem pozostałych mieszkańców kamienicy przy Rue Bonaparte 8. Największym jednak wrogiem naszej głównej postaci, jest dozorczyni. Zresztą nie bez wzajemności. To wścibska pani Suarez , która rządzi niepodzielnie całą kamienicą. Z uwagi na pełnione przez siebie zaszczytne obowiązki, ma doskonały wpływ na szerzenie się niechęci i pogardy wśród pozostałych lokatorów wobec nieznośnego staruszka. Jednak po roku obcowania z Ferdinandem, bo tyle trwa akcja książki, nie tylko poznajemy bliżej naszego zgryźliwego bohatera, ale i przekonujemy się o roli, jaką jego współlokatorzy ode

" Ciesz się życiem, dziewczynko. Nie zmarnuj go na żal i nienawiść". Ale czy tak się da w obliczu wielkiej tragedii, którą przeżyły obie bohaterki, zanim jeszcze wkroczyły w dorosłe życie? Odpowiedź nie wydaje się trudna. Każda z nich wiedzie jednak zupełnie inne życie. Ewa to młoda właścicielka butiku, której marzenia o zostaniu policjantką zostały dawno zaprzepaszczone. Nie był to jej wybór. Było to jednak jej marzeniem - zdobyć wiedzę i doświadczenie, by potem odnaleźć człowieka, który zamienił jej życie w koszmar. Niejakiego Stracha na Wróble, który dawno temu włamał się do ich domu z zamiarem realizacji własnych chorych żądzy.  Śledztwo w tej sprawie nie pomogło. Dziesięć lat później Ewa natrafia na jego ślad, a raczej kolejną zbrodnię dokonaną w bardzo podobny sposób.  Między ofiarami Stracha nawiązuje się wówczas dość specyficzna przyjaźń – zrodzona z bólu i cierpienia. Brak jakichkolwiek tropów sprawia, że śledztwo prowadzone przez młode kobiety gaśnie

Szkice o współczesnych Czechach Czechy niemal od zawsze wydawały mi się bliskie. W końcu to nasz południowy sąsiad, kraj w którym miałam okazję być nie raz i nie dwa. Czasem nawet zajrzałam do czeskiej literatury i reportaży Mariusza Szczygła.  Nie miałam więc żadnych oporów by zajrzeć również do książki Michała Zabłockiego. To co autor przedstawił w swoim obrazie Czech okazało się zgoła odbiegać od moich wyobrażeń o tyk kraju. Dzięki tej książce, czytelnik będzie miał okazję poznać naprawdę inne Czechy, dalekie od naszego stereotypowego myślenia i pełnego powierzchowności zasłyszanego u innych zdania. ‘To nie jest raj” to esej pełen faktów w które czasem trudno uwierzyć. Obraz kraju, który zazwyczaj postrzegani z perspektywy podróży, wakacji i odrobiny historii naszkicowanej choćby reportażem Mariusza Szczygła. Tymczasem Czechy i jego mieszkańcy to naród, który boryka się z wieloma bolączkami i daleko mu od pełnego idylli i sielanki miejsca. Czechy to wcale nie RAJ. 

„W życiu jest coś więcej niż słowa i opowieści” - to „Drabina do nieba” Johna Boyne . Już na pierwszy rzut oka wiadomo, że ta książka będzie niecodzienna. Autor głośnej powieści „Chłopiec w pasiastej piżamie” znów oddaje w nasze ręce powieść zgoła nieszablonową. To niewątpliwie świetny warsztat i rozległa wiedz pozwoliła stworzyć autorowi portret człowieka, o którym można by powiedzieć bardzo wiele, tylko nie to, że jest nijaki. Niegdyś Mieszkał w dzielnicy żydowskiej, lecz nie chodził do synagogi. Fakt jednak pozostał faktem – był Mischlingiem . Nie przeszkodziło mu to też przed wcielonym do Hitlerjugend. Mimo to nie interesowała go polityka, podobnie jak i kobiety. Już jako nastolatek marzył, by zostać pisarzem. Wiele lat później, w miejscu, w którym zaczyna się powieść, a Erich Ackermann zdobywa literacką nagrodę i sławę. Z tego samego powodu wyrusza na tourne po świecie. W tej podróży towarzyszy mu niedawno poznany młody człowiek, który podobnie jak on kiedyś ma

Spotkanie autorskie z Jakubem Żulczykiem - 23.09.2019 r. Postać Jakub Żulczyka często utożsamiana jest z człowiekiem pełnym powagi i dystansu. Tak dzieje się zapewne za sprawą jego powieści, w których nie trudno o gniewne, wulgarne i epatującej przemocą sceny. Tym bardziej uczestnicy spotkania mogli poczuć się zaskoczeni, widząc autora zgoła odmiennego od ich wyobrażeń. Jakub Żulczyk podczas spotkania w bibliotece w Mierzynie pokazał się z tej strony, która nie tylko bawi, al e wzbudza ogromną sympatię. Choć o to raczej nie musi zabiegać, skoro nasza sala wypełniła się niemal po brzegi. Spotkaniu towarzyszyły dyskusje nie tylko o książkach autora, ale i o jego pracy w roli scenarzysty oraz warsztacie pisarskim. Nasz gość podzielił się z nami również osobistymi przemyśleniami na sprawy, które nurtują nie tylko jego czytelników. Uczestnicy spotkania mieli okazję poznać naprawdę wiele aspektów z życia pisarza. Było zabawnie, poważnie, kontrowersyjnie czasem i sympat

„Macochy” - słowo, które kojarzy się nam zazwyczaj dość negatywnie. Utożsamiane z rozbitymi rodzinami, nowymi związkami, dylematami dzieci i próbą pokonania własnych słabości. Bo czy można pokochać cudze dzieci? Moje pytanie zaś w kontekście tej powieści brzmi – Czy musimy je pokochać? Skąd ten wymóg? Miłość przecież kieruje się swoimi nieokiełznanymi prawami i nie można jej do niczego zmusić, tym bardziej do kochania wbrew jej woli. Byłam więc bardzo ciekawa tej pozycji. Intrygowała mnie swoim tematem. „Macochy” nie są jednak monotematyczne i wątek „matek zastępczych” nie jest tu jedynym tematem. Silnie zarysowane są wszelakie więzi rodzinne i relacje pomiędzy jej członkami. Zarówno jeśli chodzi o pełną rodzinę, jak i tą rozbitą. Główne bohaterki tej opowieści to Nadia i Anita- dwie od zawsze skłócone ze sobą siostry, które już jako dzieci pełne wzajemnej niechęci rywalizowały ze sobą na każdym kroku. Czasem miało się wrażenie, iż wręcz kipi z nich nienawiść. Rodzic

„Ostatni seans filmowy” - powieść, której fabuła i styl tradycyjnie już podlega dyskusji. Bezsprzeczny jest za to międzynarodowy sukces Larrego McMutry i powołanie do życia (jak sam uznaje) jednego z najbardziej prowincjonalnych ze stanów, z którego zaś wywodzi się nie jeden światowej klasy twórca. Prawdopodobnie jednak to dzięki właśnie autorowi słynnego „Na południe od Brazos” Teksas zyskał literacką rangę. Czytając „Ostatni seans filmowy”, nie sposób nie mieć wrażenie, iż Larry McMurtry oddaje serce powieściowemu miastu. Jest to jednocześnie zapis chylenia się ku upadkowi małomiasteczkowych społeczności, zgoła odmiennych od atmosfery wielkich miast. Nie powinien więc dziwić fakt, iż akcja powieści ani jej fabuła, czy postacie nie są tu ze względu na swe cechy jednostkowe najważniejsze. Stanowią raczej pretekst do wypowiedzenia tego, co charakterystyczne dla społeczności małych miast, odnoszących się bardziej do prawd uniwersalnych i życiowych postaw jej bohaterów.

Książek Martyny Bundy nie sposób zapomnieć. Wgryzają się w naszą przestrzeń z precyzją snajpera. Trochę dziwne i tajemnicze. Bogate w słowa wywołujące rozkosz zmysłów. Szlachetne w swojej prostocie. Ich zaletą jest język, który ma moc przenoszenia w czasie. Ich magia otula duszę i wsiąka w nas niczym w gąbkę. Bo tak naprawdę to opowieści w których rządzą wierzenia i przesądy. „Kot niebieski” rozpoczyna się tak, że mało kto wie, co go tak naprawdę czeka. Prolog już sam w sobie jest zagadką. Potem jest „Czas fali” - wiosną roku Pańskiego tysiąc trzysta siedemdziesiątego dziewiątego. To niezwykła opowieść o meandrach ludzkiego losu na przestrzeni wieków. Powieść wielopokoleniowa, pełna postaci, na które ówczesny świat nie jest do końca gotowy. „Kot niebieski” to powieść, której nie sposób streścić. To odległa sprzed wieków historia ludzi, których duch wciąż znajduje nową drogę natchnienia. Opowieść o Janie Kasztelanicu, który miał serce z kamienia, osieroconym kacie