Biblioteka Edymona

  Gdyby tylko można było uszyć każdemu szczęście na miarę, świat byłby z pewnością piękniejszy. A gdyby jeszcze to szczęście miało wymiar idealnej kreacji? Kobiety by z pewnością oszalały. I tak też po trochu zadziało się w jednej z powieści Agaty Kołakowskiej, która przywraca wiarę w magię.  "Są w życiu rzeczy niewyjaśnione. I takie. co do których nigdy nie będziemy mieć wątpliwości".  "Szczęście na miarę" to wyjątkowo subtelna, zmysłowa i urocza wręcz powieść. Zwłaszcza że jej urokowi poddała się sama Dagna - bohaterka tejże historii i dziennikarka lokalnej gazety, która twardo stąpa po ziemi i nie wierzy w cuda. Krawca Leonarda Kittaya uważa wręcz za oszusta, który naiwnym kobietom sprzedaje "marzenia". A robi to za sprawą swoich kreacji, które dla nich szyje. Każda z nich zawiera bowiem w sobie ich osobiste marzenie. Kobiecą nadzieję i wiarę w cud wyhaftowany ręcznie przez samego mistrza. A te się spełniają nie wiedząc jak ani czemu. Odmieniają życ

"Misterna i zabawna"  - tak o debiutanckiej powieści Kai Herman mówi Iwona Banach. Mało  tego —  książka  została nagrodzona w konkursie na powieść komediową " Moc śmiechu" , a jej autorka to początkująca psycholog, która w wolnym czasie zajmuje się malarstwem i której nie brakuje marzeń. Podobnie jak bohaterce jej książki Iskrze, która nigdy nie przypuszczała, że jako człowiek nauki będzie kiedykolwiek chciała złapać ducha. A co gorsze, uwierzy w niego, a potem jeszcze będzie starać się o jego unicestwienie. Jaka zatem rzeczywistość może wpłynąć na młodą panią doktor tak, by samej sobie niemal chciała udzielić konsultacji psychologicznej? Okazuje się, że to dom babci, z którą miała spędzić najbliższe miesiące. Dom pełen historii i tajemnic. No i sama babcia, która, choć po operacji serca wcale nie wygląda na taką, która wymaga całodobowej opieki. Wręcz przeciwnie. Wciąż knuje za plecami swojej wnuczki i to nie sama. Proste zadanie dla Iskry stało się więc nie lada

TO JEST TO !!! Ile i gdzie jest jeszcze takich powieści, które nie tylko robią wrażenie na czytelniku, ale jeszcze odciskają na nim swoje piętno. Powieści wręcz nieludzko prawdziwych. Napisanych z duszą. Bolesnych. Wstrząsających i intrygujących zarazem. Takich, których nie chce się przestać czytać. Taką właśnie powieścią była dla mnie książka " 629 kości " M.M. Perr . Powieść, którą zapewne przegapiłabym, gdyby nie znalazła się na długiej liście książek, "nominowanych" do Nagrody Wielkiego Kalibru, która co roku zdobywają nie byle jakie nazwiska. O M.M. Per niewiele jednak tak naprawdę wiadomo. Z wykształcenia politolog z pasją do książki i podróży. Żona i matka, która nie szczędzi swoim najbliższym słów podzięki za wsparcie i wiarę. I bez wątpienia autorka naprawdę niesamowitej serii kryminalnej z podkomisarzem Robertem Lwem. Co w niej takiego niezwykłego? Już mówię. Po pierwsze to niezwykle oryginalny wątek kryminalny. Nie ma ciała, są za to kości . Z

Intrygująca okładka. Ciekawie brzmiący tytuł i jeszcze bardziej sama zapowiedź książki, której bohaterkami są dwie Zośki. Jedna żyjąca we współczesnym, dobrze nam znanym świecie, której świat wali się na głowę. A wszystko przez jej niewiernego męża, który nie potrafiła sobie odmówić romansu z koleżanką z pracy o urodzie bogini. By uniknąć jednak zamieszania, tuż przed maturą ich córki postanawiają ten fakt zataić, przynajmniej na jakiś czas. Łatwo nie ma też druga Zośka, a raczej Zofia. Jej mąż również wzdycha do innej. Niby mają podobnie, a jednak zupełnie inaczej. Dzieli je bowiem 150 lat różnicy w czasie i zupełnie inne spojrzenie na świat, na życie, na stosunek do małżeństwa. Pewnego dnia, za sprawą jakiejś magicznej siły, albo starej toaletki obie kobiety, bliźniaczo wręcz do siebie podobne nawiązują ze sobą spontaniczny kontakt. Od czasu do czasu siedzą więc po dwóch stronach lustra i chlipiąc rozmawiają. Dzielą się ze sobą emocjami. Opowiadają o swoim życiu i relacjonują to, co

Na książki Andersa de la Motte  trafiłam za sprawą kwartetu sezonowego, który pokochałam od pierwszej jego powieści, czyli " Końca lata". Potem była " Jesienna zbrodnia"  i " Zimowy ogień". Czekanie na " Wiosenną ofiarę"  było już tylko czystą formalnością. Wiedziałam, że to będzie kolejna lektura, której nie odpuszczę. Wszystkie te powieści, nie mają jednak ze sobą nic wspólnego, oczywiście poza autorem i przynależnością do sezonowego cyklu. Każda z nich opowiada bowiem inną historię.  O każdej z nich pisałam też już na swoim blogu. Każda też zrobiła na mnie niesamowite wrażenie. Choć w przypadku tej długo miałam wątpliwości czy dorówna ona kunsztem i fabułą swoim poprzedniczkom. Moje obawy okazały się na szczęście bardzo zwiewne. Wszyscy mamy swoje upiory. Niektórzy jednak mają ich znacznie więcej od innych. To zaś co wydarzyło się w domu tuż po Nocy Walpurgii w 1986 w odległym krańcu Szwecji, to z pewnością coś złego. Żadna bowiem rodzina nie

Już pierwsze rozdziały rodzinnej sagi Anny Sakowicz w nieprzeciętnej wręcz formie pokazują, o czym i o kim tak naprawdę będzie ta historia. Do tego autorka " Jaśminowej sagi " inteligentnie wprowadza nas w świat swojej powieści — wyjątkowo gęstej od emocji i skomplikowanych rodzinnych relacji w cieniu wojny, politycznych konfliktów i zrywów społecznych. W jej powieści jest niemal wszystko. Jest miłość, silne rodzinne więzi, rodzicielka troska i lęk o przyszłość własnego kraju, miasta, które stanęło na drodze wirów historii. I choć jest ono zaledwie tłem tej opowieści, wybrzmiewa ono z wielką mocą. To wszystko zaś tworzy swoistą scenerię, rozpisaną jakby na wiele głosów i obejmującą pół wieku losów jednej rodziny, której członkowie borykają się nie tylko że zrywami własnego serca, ale i są zmuszeni do ukrywania własnej tożsamości. Życia w ciągłym strachu i ludzkiej niesprawiedliwości. Zanim jednak ktokolwiek sięgnie po " Czas gniewu " obowiązkowo musi

Graham Masterton to brytyjski pisarz i twórca, który nie ogranicza się w swojej artystycznej działalności. W jego dorobku literackim znajdziemy bowiem ogromną ilość nowel, thrillerów, powieści historycznych, sporą dawkę horrorów, opowieści dla dzieci i opowiadań. Znajdą się tam również sagi historyczne. Nic więc dziwnego, że uchodzi za jednego z najbardziej cenionych pisarzy świata, a jego książki nieustannie budzą zainteresowanie i podziw czytelników. Po jego twórczość sięgnęłam wiec i ja. I nie było to też i pierwsze nasze spotkanie. Poprzednio czytana powieść Grahamem Mastertonem w postaci jednej z części z cyklu "Katie Maguire" pt. "Świst umarłych" była tyle samo dobra co przerażająca. Po dziś dzień pamiętam jedną ze scen, która zrobiła na mnie niesamowite wrażenie. Sugestywność opisów była bowiem wręcz namacalna. Pierwszy raz wówczas doświadczyłam gęsiej skórki na ciel. A jak wiecie tę najczęściej wywołują silne emocje takie jak strach. To było naprawdę coś.

"Rzeki płyną, jak chcą" Ałbeny Grabowskiej to kolejna powieść obyczajowa o zabarwieniu historycznym, która na chwilę zabrała mnie światu. Autorka swoją sławę zawdzięcza jednak nie tej a innej bestsellerowej sadze pt. "Stulecie winnych", która w 2018 w gwiazdorskiej wręcz obsadzie przeniesiona została na ekrany. Film to jednak tylko film, wiec moje czytelniczki niemal wyrywają sobie tę powieści z rąk, a potem wracają po jeszcze. Teraz zaś czekają w kolejce po najnowszą powieść autorki, która jak mniemam z zakończenia, będzie lub winna mieć swoją kontynuację. Ale o tym słów więcej za chwilę. Książka Ałbeny Grabowskiej przekonała mnie, że to nie czasy, w których osadzona jest powieść, są ważne, a ludzie i ich historia. Historia prawdziwa, pełna wzruszeń, której nie brak sercowych rozterek i dylematów codziennej egzystencji. Bo serca zawsze biją tak sam, tak samo boli rozstanie, cierpienie, utrata, zdrada i tęsknota. Tak samo się kocha. Raz jawnie, raz w ukryciu i tak s

" Amok " to trzecia i finałowa powieść bestsellerowej trylogii kryminalnej Izabeli Janiszewskiej z komisarzem Wilczyńskim i szaloną reporterką Larysą Luboń w roli głównej. Bohaterami, którzy zrobili na mnie niesamowite wrażenie i z którymi wyjątkowo trudno będzie mi się rozstać. Nie wątpię jednak, że kolejne postacie, które autorka powoła do życia, na kartach swoich nowych powieści będą równie intrygujące co i niebanalne. Wracając jednak do tytułowego " Amoku " - to kolejna świetna powieść, której jednak nie polecam czytać bez znajomości dwóch poprzednich, czyli " Wrzasku " i " Histerii". Nie jest to oczywiście niemożliwe i na upartego można, ale ... No właśnie. Trzeba sobie zdać sprawę, że bez wiedzy nabytej z obcowania z poprzednimi części treści z " Amoku " mogą być o wiele trudniej przyswajalne ostatniej. Większej uwagi będziemy potrzebować do zrozumieć pewnych powiązania i relacje pomiędzy bohaterami. Wiele rzeczy

Planujemy przyszłe godziny, dni, tygodni, a nawet lata naszego życia, ale co jeśli wszystkie te plany zniweczy jedno niefortunne wydarzenie, a nasz dotychczasowy świat przestanie istnieć? Nie będzie łatwo — to fakt, ale co nas nie zabije, może nas tylko wzmocnić — głosi stare przysłowie. Przyjdzie więc czas na nowe plany i nowe życie. Zanim jednak Adrianna zrozumiała i zaakceptowała taki układ rzeczy, przeżyła załamanie nerwowe i próbę samobójstwa. Zacznijmy jednak historię od początku. Historię Adrianny, Karoliny i Patryka. Opowieść o dwóch jakże różnych siostrach, które zakochały się w tym samym chłopaku. Mateusz wybrał jednaka tę milszą, bardziej ułożoną i pełna ambicji dziewczynę, marzeniem, której był zawód stomatologa. Adrianna spodobała się nawet jego wybrednej matce. Karolina za to nie grzeszyła ciętym językiem, a jej zachowanie często pozostawiało wiele do życzenia. Szczęścia Ady nie trwało jednak długo. Tuż przed ślubem z Mateuszem oboje ulegli wypadkowi. Chłopa

Matka, która nie nosi już majtek, bo nie może ich założyć przez łańcuch przytwierdzony do kostki. Szafa pełna ubrań, bardziej przydatnych molom niż jej samej i wiadro na odchody w kącie pokoju. A raz w tygodniu pranie i prasowanie. Prawie jak w hotelu, z którego nie można się wymeldować, bo jego szefem jest jej córka — Nina. " Co poszło między nimi nie tak? Zastanawia się Maggie . Oczywiście zna odpowiedź, ale nie chce o niej pamiętać. Prawda jest bowiem bardziej niebezpieczna, od tego, w czym teraz trwa. Poza tym matka jest w stanie zrobić dla swojego dziecka niemal wszystko, nawet kosztem nienawiści". SZTUKA i TEATR - to dwa słowa, które cisną mi się na usta po przeczytaniu tej powieści. Historii matki i córki, która wręcz obezwładnia, a przedstawiona zapewne na deskach teatru wbiłaby widza w fotel, a potem nie pozwoliła wyjść. Mnie " Co się skrywa między nami " przygwoździła do łóżka, zwaliła z nóg, i zajęła moją uwagę na dużo, dużo więcej czasu n

 W ostatnim czasie wokół Policji szerzy się wiele kontrowersyjnych opinii. Ma na to oczywiście wpływ wiele czynników, w tym sama pandemia i związane z nią nowe przepisy oraz ich egzekwowanie. Należą do tego również masowe protesty Polaków na ulicach kraju, które bez służb mundurowych obejść się jak widzimy, nie mogą. Każdy z nas ma też swoje własne doświadczenia, a przez to i zdanie na temat pracy policjantów. Ale co my tak naprawdę wiemy, prócz tego, co pokazują nam media i słyszymy z ust innych. O swoje prawa wciąż muszą też walczyć kobiety mimo funkcjonującego w powszechnym prawie równouprawnienia. Teoria często jednak różni się od praktyki. Czy tak jest również wśród Policjantów — zawodzie przypisywanym przez lata mężczyznom? Zapewne przekonamy się o tym, sięgając po najnowszy reportaż Marianny Fijewskiej — dziennikarki zajmującej się tematyką społeczną. W swojej najnowszej publikacji próbuje zobrazować, z czym tak naprawdę muszą się mierzyć polskie policjantki i jak

  " Cień judasza " to nietypowa powieść kryminalna rozgrywająca się w dwóch przestrzeniach czasowych. Historia prawdy, bez której jedna z bohaterek nie może iść naprzód. Społeczny obraz ludzi skazanych na własne towarzystwo i plotki, które potrafią wyrządzić niejedną krzywdę. Klaudia i Aneta są kuzynkami, i choć ich osobowości bardzo się od siebie różnią, są ze sobą związane jak mało kto. Razem się bawią i flirtują, ale jak się potem okazuje, nie znają wszystkich swoich sekretów. Po jednej z lokalnych zabawa, na której rozgrywają swoją grę, do domu wraca tylko jedna z nich. Martwą Anetę wkrótce potem znajduje w lesie przypadkowy grzybiarz. Nie wiedzieć czemu śledztwo szybko zostaje zamknięte i sprowadzone do nieszczęśliwego wypadku. Ale nie to jest najdziwniejsze w tej historii. Wkrótce potem giną bowiem kolejne osoby. Wioska aż wrze od plotek i spekulacji, a Klaudia, korzystając z okazji, ucieka jak najdalej od tego miejsca. Ma dość bycia wytykaną palcami. M

" Ważna, wzruszająca powieść, która zostanie z tobą na długo po tym, jak skończysz ją czytać " - głosi Independent. Z czym w pełni się zgadzam, choć nie była do końca tym, czego się spodziewałam. Jest ważna, bo podejmuje ważne tematy. Nie trudno będzie też o niej pamiętać, bo jest oryginalną powieścią. Nieskomercjalizowaną. Cierpliwą i znoszącą wiele cierpkich słów. Nieoczywistą i szytą ponad miarę naszych wyobrażeń. Nierealną? Może trochę tak, ale i łamiącą konwenanse. I to w niej chyba było najpiękniejsze. Po " Krewnych " sięgnęłam pełna wciąż żywych wspomnieć z lektury " Pokoju". Powieść zaintrygowała mnie także swoim opisem, jak i postacią autorki, która już lata temu zrobiła na mnie wrażenie. A potem poczułam się w niej trochę tak jak i jej bohater — Michael, chłopiec uwięziony w szponach starego wuja, z którym przyszło mu spędzić kilka tygodni swego życia, a może i wiedzę. Jak dziecko bez własnej woli, któremu coś nakazano. Brnęłam więc u

Tyle ile głów, tyle myśli i wizji Nowego Świata, ale czy ktoś z nas wyobrażał go sobie właśnie tak? Powieść " Na ostrzu noża " brzmiąca w oryginale " The Knife of Never Letting Go " to zaledwie pierwsza część trylogii napisanej przez Patricka Nesse i opublikowanej po raz pierwszy w 2008 roku, która jest zapisem przygód Todda Hewitta, (o ile tak można nazwać brutalną walkę o przetrwanie kilkunastoletniego chłopca), który zmuszony był uciekać z własnej osady, zanim jeszcze poznał sekret własnej przeszłości i prawdziwe losy ludzi mu najbliższych. Prawdziwa historia Prentisstown zostaje bowiem ujawniona chłopcom dopiero w dniu ich trzynastych urodzin. To wtedy zgodnie z obowiązującym tam prawem chłopiec staje się mężczyzną. Wówczas powierzana jest mu tajemnica, która pozwala na przejście owej inicjacji. Tajemnica, przed którą jak się okazuje, nie ma ucieczki ani woli. Sekret ten stanowi bowiem o życiu albo śmierci całej osady Prentisstown . Losy Todda

Max Czornyj - człowiek który do góry nogami wywrócił świat polskiego kryminały. Spędził sen z powiek wielu czytelnikom i dostarczył im sięgających zenitu emocji. A wszystko to za sprawą czarnej serii kryminalnej z komisarzem Erykiem Deryło i wielu innych jeszcze książek, które wam polecam. Ale jak się okazuje mistrz akcji i suspensu świetnie radzi sobie również w nieco innym gatunku literackim. Pokazał to już na przykładzie " Córki nazisty " - powieści obyczajowej z nutką romansu umiejscowionej na tle historii drugiej wojny światowej, gdzie zabiera nas również za sprawą swojej najnowszej książki " Wojna i miłość". Powieści, dzięki której możecie poczuć niepowtarzalny klimat. Historii opisanej w sposób, który pozwoli wam wręcz przenieść się w czasie i miejscu. Powieści pełnej liryzmu, która przywołuje w pamięci najlepszych klasyków literatury. Pięknej, doniosłej i wyjątkowej. Książki, z której perspektywy, Max Czornyj staje się dla mnie prawdziwym