Przejdź do głównej zawartości

"Rok zaćmienia" - Marta Knopik

 



"Rok Zaćmienia" to literacka podróż przez Czarne Miasto, gdzie John Fox, przedstawiciel kancelarii prawniczej z Chicago, staje w obliczu apokalipsy wcześniej niż reszta ludzkości. Schyłek tysiąclecia maluje obraz pełen chaosu, wstrząsów ziemi i dymu, z którym bohater musi się zmierzyć w poszukiwaniu spadkobiercy. Autorka za sprawą tej historii przenosi jednocześnie czytelnika w labirynt korytarzy, snów i wspomnień, gdzie rzeczywistość splata się z fantazją, a czas traci swą linearność. To coś niezwykłego.

W tej mrocznej powieści, w której, gdzieniegdzie prześwituje nutka grozy, autorka prezentuje nam Czarne Miasto jako arenę przemiany wewnętrznej bohatera. Przedstawia czytelnikowi Śląsk, w sposób, który pełen jest symbolicznych odniesień i psychologicznych prawd. Niczym w krzywym zwierciadle owe miasto staje się też drogowskazem prowadząc głównego bohatera go do odkrycia prawdziwego siebie.  

Powieść wyróżnia się, poza tym oryginalnością, choć nie należy do szczególnie łatwych i nie jest też dla każdego. Czytelnik znajdzie w niej elementy baśni, satyry oraz odniesienia do śląskości, uwzględniając jednocześnie towarzyscy jej potrawy, gwarę i zwyczaje, co stanowi dodatkową intrygującą warstwę powieści. Z pewnością będzie to jednak smakowity kąsek dla mieszkańców Śląska i tych, którzy pragną od literatury czegoś znacznie więcej niż tylko samej rozrywki.

„Rok zaćmienia” podobnie zresztą jak i „Czarne miasto” to Opowieść przemyślana, ciekawa w swojej naturze, pełna niecodziennych relacji międzyludzkich i potrzeby odnalezienia własnej ścieżki życiowej. Autorka dotyka tym samym tematu rodzinnych korzeni, ukazując, jak istotne są one w procesie przemiany, pozostawiając jednocześnie czytelnika z głęboką refleksją.

Edymon

Popularne posty z tego bloga

"OSTATNI ROZDZIAŁ" - Katarzyna Kalista

Trafiając na taką powieści jak ta, ma się ochotę trwać w niej niemal bez końca. Urocza, wzruszająca i pełna sentymentu. Inna niż wszystkie. Nie przesadzona ani pobieżna. Idealna dla każdej z nas. Dla każdego, kogo rozczulają historie innych. Dla wrażliwca, który lubi poddawać się emocjom, gdzie śmiech i łzy przeplatają się, nadając smaku szarej rzeczywistości. To zaś, co uderza w tej książce najbardziej, to jej konstrukcja, czyli " powieść w powieści " oraz jej zakończenie, które niewiele ma wspólnego z romantyczną bajką o miłości. Jest mimo to kwintesencją smaku tej historii. Takie prawdziwe i niespodziewane wbrew pozorom. Subtelne i piękne. Tak samo piękne, jak i te przenikające się dwie historie, w których język jest nieokiełznaną materią, a rozwoju ich wydarzeń nie da się przewidzieć. W której " koniec jest zawsze początkiem czegoś nowego". Do tego szczera, emocjonalna i bardzo żywa. Można naprawdę oszaleć na jej punkcie. DEBIUT JAKICH MAŁO.

"JA I ŚWIAT. INFORMACJE W OBRAZKACH" - Mireia Trius, Joana Casals

Książka " Ja i Świat. Informacje w obrazkach " to oryginalny sposób na przekazanie wiedzy, której towarzyszy barwa i zabawa. To jednocześnie pozycja, z której skorzystać może zarówno dziecko, jak i dorosły. To opowieść o współczesnym świecie pełna infografiki , której nie sposób ogarnąć na raz. Podobnie jak szkolnego podręcznika. Różnica w przypadku tej książki jest jednak znacząca — bo do niej z przyjemnością się wraca, a podana wiedza niemal sama utrwala się w pamięci. To 28 rozdziałów, po których oprowadza nas Zuzia, opowiadając jednocześnie o sobie, swojej rodzinie i świecie, w którym żyje. Każdy z rozdziałów poświęcony jest innej tematyce. Zuzia raz opowiada nam o najpopularniejszych na świecie imionach, raz o tradycyjnych i współczesnych zawodach. Innym razem pokazuje nam różne tradycyjne domy, w których mieszkają ludzie na całym świecie. A jeszcze innym razem zabiera nas do szkolnej stołówki, by podzielić się wiedzą o tym, co jadają na obiad inne dzie

" Płomienie" Daniela Krien

  Przyjemność poznania prozy Danieli Krien miałam za sprawą jej debiutanckiej książki " Kiedyś wszystko sobie opowiemy". Bez zastanowienia sięgnęłam teraz po " Płomienie " i choć ta powieść daleka jest wzorcom fabularnym pierwszej historii, to wciąż obnaża najważniejsze prawdy ludzkiej egzystencji. A robi to w sposób wyzbyty z jakichkolwiek ubarwień. Jej bohaterowie są tyle samo realni co i relacje między nimi. Autorka daje w ten sposób wyraz ludzkiego istnienia szalenie namacalny. Czasem przykry, brutalny, bolesny — ale prawdziwy. Aż do szpiku kości. Mylnym jednak może wydawać się tytuł tej powieści, bo " Płomieni " w związku jej głównych bohaterów coraz mniej. Z czasem wcale? Za to sporo emocji, głównie tych związanych z bagażem doświadczeń. Utratą zaufania. Braku wsparcia. Licznych klapsów zadanych słowem, obojętnością, ciszą. Blednie również namiętność, a miłość zdaje się przeradzać w coś zupełnie innego. Para bohaterów tej książki to jed