Biblioteka Edymona

Poczucie humoru jest cechą, którą trudno manipulować w obliczu literatury. Nie każdemu udaje się wejść na właściwy poziom zażyłości treści utworu i jego żartobliwości. Izabela Pietrzyk najwyraźniej dysponuje tym darem. " Drobne grzeszki " są bowiem utworem wyjątkowo naturalnym, którego język, zwłaszcza dialogi są bardzo bliskie naszemu codziennemu, potocznemu stylowi. " -Wyjątkowo egzaltowana z ciebie osóbka. I natrętna gorzej niż wiejska mucha. Umiesz milczeć przez dwadzieścia sekund? - Po co? -Po pstro! - Objął palcami nadgarstek Basi. - Nie bzycz". Wybrzmiewają zupełnie tak, jakbyśmy plotkowały z przyjaciółką przy butelce wina. Często pełne zażyłości, ale i ironii. Złośliwych pstryczków pod adresem drugiej osoby i odzywek wprost z naszego podwórka (ale bez przekleństw). To wszystko sprawia, iż powieść chciałoby się wręcz słuchać, a nie czytać. Dziwne — bo nie przepadam za audiobookami . Wyobrażam sobie jednak te wszystkie rozmowy i emocje w głos...

Roma Nowicz to autorka pisząca pod pseudonimem, co już na wstępie dodaje pewnej tajemniczości powieści, co takiego bowiem mogła wymyślić Pani pedagog i dlaczego nie podpisuje się prawdziwym nazwiskiem? „Powiedz, że wrócisz” tej enigmatycznej autorki to opowieść o miłości. Główna bohaterka – Natalia miota się w swoich uczuciach, musi wybierać między miłością dwóch mężczyzn. Relacja jednak jest skomplikowana i jak to bywa w miłosnych trójkątach, ktoś musi cierpieć, aby ktoś inny mógł być szczęśliwy.

Nie bardzo wiem, od czego zacząć recenzje tej książki, więc zacznę od przedstawienia autorki, której pasje są bliskie również i mnie. Iga Karst to po pierwsze autorka powieści sensacyjnych i kryminałów, która debiutowała na rynku książki już jako dwudziestolatka. Jej pierwszą książką była powieść z legendarnej serii dla młodzieży o detektywie i historyku sztuki, czyli " Pan Samochodzik i perły księżnej Daisy ". Obecnie na swoim kącie ma już 10 powieści i serię opowiadań o motocyklistach stworzonych dla portalu „ Motogen ”. Do mnie twórczość Igi Karst trawiła jednak dopiero za pośrednictwem Wydawnictwa Szara Godzina, które opublikowało dwie jej powieści, czyli " Zapach prawdy " w 2018 roku i niedawno wydany " Afrykański klucz". Zerkając na recenzje tej pierwszej i mając niejako wgląd w jej fabułę, spodziewałam się lekkiej i całkiem przyjemnej kryminalnej historii, która naprawdę może umilić czas. I tak też się stało. Nie miałam więc oporó...

Myślę, że Marka Stelara nie trzeba przedstawiać czytelnikom. Jeśli jednak jest inaczej, to widać jest to tylko kwestia czasu. Autor z każdą kolejną wydaną powieścią zdobywa sobie uznanie wielu z nas. Dla mnie osobiście jest jednym z tych nielicznych polskich autorów, którego powieści przeczytałam wszystkie. Co takiego jest w jego twórczości? Po pierwsze jego utwory obierają sobie za tło wydarzeń Szczecin - miasto które od kilku dekad jest mi bliskie. Zupełnie inaczej czyta się historie, których wyobrażenie jest niemal bliskie rzeczywistości. Choć " Intruz " , którego tu prezentuję, znacznie poszerzył swoje terytorium, zdecydowanie wykraczając nie tylko poza granice miasta, ale i kraju. Ale czy może być inaczej w przypadku kontrwywiadowczej powieści - jak ją nazywa sam autor. I tu się na chwilę zatrzymam.

Grace mimo młodego wieku wiele w życiu już przeszła. Bolesne zaś rozstanie z chłopakiem, którego kochała ponad wszystko, wepchnęło ją w macki nałogu. Nie to jednak okazało się w jej życiu najgorsze. Odkąd przestała pić, jej życie stało się jednym wielkim pasmem smutku i nostalgii. Nawet wśród najlepszych przyjaciół często czuła się odrzucona i wyobcowana. Ani Lucas - jej współlokator, ani najlepsza przyjaciółka Amelia nie byli w stanie sprowadzić jej na drogę szczęścia. Cedric wraz ze swym odejściem, zabrał jej całą radość. Nic dziwnego, ze wciąż czuła się zmęczona. Drażniło ją nawet szczęście innych. Sama jednak nie była w stanie go uchwycić. Szala przeciążyła na jej niekorzyść wraz z tragicznym wypadkiem i utratą kolejnych ludzi, których kochała. Grace wystarczył łyk, by znów wejść ze zdradliwy świat zapomnienia. Był jednak ktoś, kto wciąż nad nią czuwał i nie pozwolił jej kolejny raz upaść. Droga wyjścia z nałogu i pobyt w ośrodku tym razem zmieniły znacznie więcej,...

" Jesteśmy wolni, a może raczej jesteśmy więźniami naszej wolności". W prozie Marty Orriols przeplata się niemal wszystko. Tylko na pozór prosta i bezpośrednia wznieca wokół siebie iskry  piękna i samotności. Wewnętrzny zaś dystans bohaterki do świata wydaje się stać po drugiej stronie jej soczystości myśli. To w gruncie rzeczy też i nieskomplikowana historia o zwyczajnej kobiecie, której narracja w sposób niemal niezauważalny prowadzi czytelnika łagodnie po meandrach jej losów z dbałością o refleksyjność, szczegóły i niezwykłą wiarygodność emocji. Autorka ze wyjątkowym smakiem posługuje się słowami, które tworzą wewnętrzny monolog bohaterki, który niejednokrotnie staje się naszym własnym. Wierzę, że ta proza znajdzie miejsce w sercach wielu czytelniczek i czytelników. Choć podświadomie zdaję sobie sprawę. że będą i tacy, do których ona nie trafi. Obym się jednak myliła. Są w niej bowiem wątki i emocje bliskie rzeczywistości wielu ludzi. W niej mieszczą się r...

Chciałabym więcej takich książek. Książek, które potrafią wyczarować nowy, niezwykły świat. Powieści, które przywracają wspomnienia, tak ciepłe, jak niegdyś babci wieczorne opowieści. Pełne magii i tajemnic. Płynące z serca. Opowieści, w które gotowi byliśmy uwierzyć, którym przyświeca głębszy sens i  morał. Dlatego spotkanie z książką Dianę Setterfield " Była sobie rzeka " było czymś niezwykłym. Pełną wrażeń przygodą. Widziałam ją oczami wyobraźni. Przemierzałam ją wraz z jej  bohaterami. Czułam ich emocje. Byłam jedną z nich — mimo iż bez prawa głosu. Dzięki niej, dziś, mogę podzielić się z wami jednymi z piękniejszych emocji, jakie dała mi ta historia. Ich bogactwo przeszło moje oczekiwania, był smutek, żal, wzruszenie, łzy, nadzieja, wiara, strach i złość. Uśmiech duszy i serca. Radość i szczęście. Prawdziwy kalejdoskop emocji w niezwykle pięknej i subtelnej oprawie. Wręcz baśniowej — powiedziałabym. Bo " Była sobie rzeka " jest niczym baśń, w któ...