Biblioteka Edymona

Szymon opracowuje koncepcje reklamy dla nie do końca standardowej kampanii. Według filozofii firmy, dla której pracuje, komunikacja marketingowa powinna być niczym opowiadanie wciągających historii. Ma intrygować i dawać jej odbiorcom opowieść pełną emocji. Nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego, gdyby nie fakt, że hasła Szymona z czasem przeradzają się w realną rzeczywistość, naznaczoną ludzką krwią. Wszystko zaś zaczyna się od zniknięcia byłej dziewczyny Szymona i utraty pracy. Żadna z tych rzeczy nie wywołuje w nim jednak burzliwych emocji. Młody copywriter szybko dostaje nową, ciekawą propozycję, dziewczyna zaś okazała się pomyłką, więc wracać do tej historii i rozpamiętywać jej nie ma zamiaru. Tym bardziej że nie ona pierwsza swym zaginięciem przykuwa uwagę mediów. Dla czytelników portali informacyjnych i telewidzów Jola Kaczmarek jest już tylko anegdotą, przedmiotem sporów i polemik w komentarzach. Człowiek zredukowany do treści newsa. Tyle z nas zostanie, przy śmi...

" Agata S. główną podejrzaną w sprawie zabójstwa gdańskiego biznesmena " - głosi pasek informacyjny na kanale telewizyjnym, w momencie, gdy policjantka wykupuje zagraniczną wycieczkę na Wyspy Kanaryjskie. Chwilę potem zostaje aresztowana. Dla Agaty to cios poniżej pasa. Na szczęście podejrzenia wobec niej oparte są głównie na poszlakach, dzięki czemu wkrótce opuszcza areszt. Ale to nie koniec jej koszmaru. To dopiero jego początek. Tymczasem Artur — brat Agaty rozpoczyna ostatni etap swoich badań, w których siostra odgrywa znacząca rolę. Dotąd nieobecny i obojętny na relacje rodzinne próbuje zawładnąć jej świadomością pod pretekstem pomocy. Agata nie ma innego wyjścia jak przyjąć pomoc, choć z każdym kolejnym dniem zaczyna podejrzewać, iż jej brat gra z nią w śmiercionośną grę. Krok po kroku analizuje serię makabrycznych morderstw w Gdańsku, odkrywając jednocześnie ich rodzinne tajemnice. Artur staje się wyjątkowo niebezpieczny, a ich relacje są tak zapląta...

Zanim zgłębiłam treść powieści, moją uwagę przykuła okładka, nad wyraz wymowna i sugestywna. Oryginalna i mroczna, a to lubię. Nie będzie łatwo pomylić ją z żadną inną powieścią. " Kredziarz " ma swój styl — to widać od początku i na szacie graficznej on się nie kończy. " Kredziarzowi " nie można też odmówić misternie skonstruowanej fabuły i związanym z tym czytelniczym napięciem, niemal do samego jej końca. Warto ją także pochwalić za inteligentne skonstruowanie postaci, których nie powstydziłby się nie jeden uznany już mistrz gatunku. To trochę thriller, trochę kryminał, odrobina obyczajowości i ogrom psychologi społecznej, która nakreśla rytm powieści. Powieści, w której wszystko zaczyna się od pozornie niewinnej i dziecinnej zabawy, (którą większość z nas zapewne dobrze zna). Zabawy, która doprowadza do szokującego odkrycia zwłok brutalnie zamordowanej dziewczynki. Dziewczyny z lasu, której ciała nie udało się nigdy w pełni skompletować. Zbrod...

" Księga Arona " to rezultat wieloletniej pracy Jima Sheparda w obrębie historii i Holokaustu. Autor kilku powieści i zbioru opowiadań oddał tym razem w ręce czytelników utwór zgoła zaskakujący i oryginalny. Może on zawieść tych, którzy oczekują historii pełnej emocji, wzruszeń i bólu towarzyszącemu obrazom II Wojny Światowej. Tego tu nie znajdziecie, choć mogę się mylić. Znajdziecie za to niezwykłe doświadczenie. "Księga Arona" to historia chłopca dotkniętego Holokaustem w czystej jego postaci. Na powieść składają się niejako trzy etapy całej opowieści. Pierwsza to czas tuż przed wojną i jej początki. Aron, który z pomocą Lutka nabiera ogłady towarzyskiej podwórkowego życia w Warszawie, wraz z wybuchem wojny traci cząstkę siebie. Wydaje się jednak niedostrzegać zagrożeń płynących z zaistniałej sytuacji. Ucieczki przed Niemcami, prześlizgiwanie się pomiędzy szczelinami pełnego gruzów miasta i obserwacja niektórych wydarzeń z udziałem żydów i ich op...

Czy człowiek może opuścić jedno swoje życie i wejść tak zwyczajnie w nowe? Wejść pod powierzchnie tego, co było? A jeśli nawet, to na jak długo? Jak długo da się żyć bez oddechu wspomnień i przeszłości? „Pod powierzchnią” jest tym typem literatury, która zdolna jest łatać luki w jej przestrzeni. Nieznośna, mroczna, baśniowa i nowatorska jednocześnie. Choć to nie wszystkie jej przymioty, którymi można by się posłużyć przy jej opisie. Trudna do zaszufladkowania lub nadania jej cech jednego tylko gatunku. Bogata w formę i treść. Oryginalności nadaje jej mieszana narracja, która tworzy pewien rytm, do którego czytelnik przyzwyczaja się z każdą kolejną przestrzenią, w której zmieniają się bohaterowie, zmienia się miejsce i zmienia się czas utworu. Wszystko to jest jednak ze sobą mocno i spójnie powiązane, a powroty do przeszłości są niczym bąbel powietrza wyłaniający się na powierzchnię nie jednej a wielu emocjonalnych historii. Ta książka pełna jest jednocześnie emocjonal...

Obawiam się, że może zabraknąć mi słów, by opisać " Srebrną drogę " , ale jeśli ktokolwiek z was ma odwagę stanąć twarzą twarz z własnymi emocjami i otchłanią powieści Stiny Jackson to ta książka będzie najlepszym ku temu wyborem. Autorka pochodzi z północnej Szwecji, której klimat perfekcyjnie przeniosła na łamy powieści. Surowe oblicze natury niezniszczonej przez człowieka. Nieliczne zaludnienie, otwarte przestrzenie, wyblakłe krajobrazy, bujne lasy, cisza i niczym nieskrępowany kontakt z naturą, oraz ten magnetyczny mrok, który spowija dusze naszych bohaterów. Aż trudno uwierzyć, że to jej debiutancka powieść. Ponad przeciętność dojrzała, mocno sugestywna, przemyślana i spójna. Niezależnie też o jej pierwotnej roli, powieść może uchodzić za źródło wiedzy o istotniejszych egzystencjonalnych powikłaniach, emocjonalnych głodach i niespełnionych ambicjach. Być może jest nawet świadectwem duchowego kryzysu, który niezauważalnie roztacza się wokół nas . ...

‘Sekret antykwariusza ” to książka, która zaintrygowała mnie swoim opisem.  "Narastająca intryga, finezja oraz mieszanka kryminału i thrillera" – to musi być dobra powieść - myślałam. Postać antykwariusza dodatkowo przyciągała uwagę – liczyłam bowiem na klimatyczny wątek wprost ze starego antykwariatu, pełnego książek i mroku. Tymczasem zderzyłam się z czymś, co tak naprawdę nie do końca trafiło w mój gust czytelniczy. Pierwsze co mnie zdystansowało do powieści to nieprzyzwoite w literaturze słowa, które akurat tu wcale nie wydawały się niezbędne. Język, styl autora również nie należy do tych, które integrują się z moim poczuciem smaku i płynności. Czytanie powieści nie było mi zatem rozkoszą słowa. Bardziej przypominało czytanie szkolnej lektury niż pełne pasji spotkanie z książką. Do tego jeszcze gubiłam się w wątkach, które w żaden sposób nie chciały mi się ułożyć w całość. Biorę to oczywiście na karby mojego rozkojarzenia i nieuwagi pod...