Biblioteka Edymona

Anders de la Motte to jeden z najbardziej ekscytujących i nowatorskich autorów z nowego pokolenia pisarzy kryminalnych w Szwecji. Przekonałam się o tym po lekturze " Zimowego ognia " - trzeciej książki autora z cyklu " Kwartet sezonowy". Dwa poprzednie tytuły to: " Koniec lata " i " Jesienna zbrodnia " , które mam zamiar w najbliższym czasie przeczytać. Niecierpliwie czekam też na kolejną powieść z cyklu, w której tytule niewątpliwie pojawi się słowo " wiosna". Jeśli zaś ciekawi jesteście, co takiego ma w sobie ta powieść, to musicie sami do niej sięgnąć. To najlepsze co może zrobić czytelnik zaintrygowany historią. Historią, której fabuła przemieszcza się pomiędzy czasami. Sięga do wspomnień i wydarzeń sprzed kilku dekad. Obnaża prawdę o ludziach i wydarzeniach, które po dziś dzień zbierają swoje żniwo.

Dobry kryminał w moim mniemaniu to ten, który potrafi utrzymać uwagę czytelnika i wzbudzić w nim niepohamowaną wręcz ciekawość, tak by dotrwał on do samego końca bez chwili zwątpienia w sens tej historii. Wszystko ponadto to już tylko dodatkowe walory, którymi może poszczycić się powieści. Do takich też i zaliczam " Rytuał łowcy " najnowszą powieść Przemysława Borkowskiego, w której o naszą uwagę walczy młoda prokurator Gabriela Seredyńska, która podejmuje się zarówno pierwszej, jak i niezwykle poważnej sprawy seryjnego mordercy, jak i sam zbrodniarz. Człowiek zdesperowany do granic możliwości. Taki który nie cofnie się przed niczym. Ktoś, kto niewiele ma do stracenia, wiec i jego działania nie mieszczą się w żadnych kanonach znanych policji, co jeszcze bardziej utrudnia śledztwo.

Horst, Horst i jeszcze raz Horst!. Okazuje się, że ten autor nigdy mnie nie zawodzi. Tym razem wyciągnął mnie z marazmu czytelniczego. Po " Złą wolę " sięgnęłam bowiem po kilku wcześniejszych i nieudanych niestety próbach rozczytania się. Jedna, druga, trzecia... powieść kryminalna nie przynosiły oczekiwanych rezultatów. Zaczęłam nawet podejrzewać u siebie pewną formę wypalenia czytelniczego. To byłoby jednak straszne, zakładając, że wciąż czekają na mnie na półce dziesiątki wciąż nieprzeczytanych powieści kryminalnych. Ale nie było tak źle. Jørn Lier Horst wybawił mnie z opresji z podwójną siłą. Wystarczyło zaledwie kilka stron, bym na powrót wróciła pełna pasji do świata literatury. Najnowsza powieść tego norweskiego pisarza to gwarancja nie tylko dobrego stylu i klasy, ale i treści od której, mówiąc kolokwialnie, trudno się oderwać. Trudno też uciec od niej myślami, nawet gdy nie jest w zasięgu naszej ręki. Historii, które tworzy Horst, nie ma się dość. Są ...

" Tamta kobieta " Mary Kubicy to całkowicie nieprzewidywalna historia — tak o niej mówi KARIN SLAUGHTER — autorka wyjątkowo mocnych i ekstremalnych powieści. Nie mam więc powodów jej nie wierzyć, tym bardziej że na własnej skórze doświadczyłam jej twórczości. Wczoraj rano sięgnęłam więc po prezentowaną Wam tu powieść i... Gdyby nie obowiązki, szybko bym jej nie odłożyła. A zaczyna się całkiem niewinnie. " Poturbowani rodzinnymi przejściami, Sadie i Will Foustowie przeprowadzają się z Chicago do sennego miasteczka w Maine. Jedyny ich problem to osierocona szesnastolatka — siostrzenica Willa, która buntuje się na każdym kroku. W Sadie budzi nawet lęk. Ten pozorny spokój szybko jednak ulatuje. W chwili, gdy zostaje zamordowana ich sąsiadka. Atmosfera wokół nowych lokatorów zaniedbanego domu szybko gęstnieje, a lokalną społeczność opanowują podejrzenia i strach. Sadie zaczyna zaś obsesyjnie zagłębiać się w mroczną tajemnicę śmiertelnej nocy". NAPIĘCIE ...

Minęło siedem lat, odkąd ukazała się w polskim przekładzie pierwsza powieść Michaela Crummeya . Te informacje dotarły jednak do mnie dopiero teraz, w chwili, gdy moim oczom ukazała się powieść " Bez winy " , która skupiła na sobie mój wzrok i uwagę. Nie od niej zaczęłam jednak przygodę z twórczością tego nowofundlandzkiego poety i prozaika. Zaczęłam od " Sweetland " - tej, która udało mi się najszybciej namierzyć w lokalnych bibliotekach. Warto również dodać, iż to właśnie ta powieść została nominowana w Plebiscycie Książka Roku 2015 na portalu Lubimy Czytać w kategorii literatura piękna. Po zapoznaniu się z nią wcale mnie to nie dziwi, bo i ja jestem nią oczarowana. Powieścią, która uzależnia, która trzyma w szponach swojego niepowtarzalnego klimatu, a której osobliwy wręcz i nieco melancholijny rytm naznaczony jest swoistym urokiem podglądania cudzej intymności. Stosunkowo chłodna zaś narracja i cięty język jej bohaterów wydają się, być jej nieodzownym...

Można by rzec, że " Blizna " Przemysława Żarskiego to kryminał jakich wiele. Niewiele w nim nowatorstwa i wątków, które byłyby zaskoczeniem dla czytelnika. Ot kolejna zbrodnia i kolejny komisarz, który nie spocznie, póki nie rozwiąże zagadki tajemniczego morderstwa i śledztwo, które jakiekolwiek by nie było, musi toczyć się utartymi ścieżkami, by powieść była w pełni realna. Kolejni podobni bohaterowie — tyle że z inną historią osobistą w tle. Mniej lub bardziej pozytywni. Lubiani lub nie. Powieść pełna retrospekcji i przeszłość, która kroczy za człowiekiem niczym cień. Mimo to, to jedna z lepszych polskich powieści kryminalnych. Po pierwsze — choćby dlatego, że bycie jedną z wielu podobnych do siebie, nie oznacza wcale, bycia gorszą. Polska proza kryminalna jest bowiem w bardzo dobrej kondycji i większość jej utworów to naprawdę dobre treści. Do takich należy też i " Blizna " . Niczym wiec nie ryzykujemy, sięgając po nią. To powieść bez większych wad....

" Królowa lalek " Piotra Górskiego to jedna z tych powieści, o której nie ma co za dużo pisać i rozwodzić się nad jej treścią czy konstrukcją. Ją trzeba po prostu przeczytać. Tym bardziej że autor nie ograniczył się do stworzenia, tylko i wyłącznie dobrego wątku kryminalnego, ale co ważne ( przynajmniej dla mnie) ujmuje jego treść w szeroko pojętym życiu społecznym i psychologicznym bohaterów. To nadaje utworowi znacznie większego znaczenia i sprawia, że umysł czytelnika pracuje na wyższych obrotach. Potr Górski nie idzie na łatwiznę i nie tworzy banalnych historii. To się czuje. Bohaterów zaś dobiera w sposób bardzo przemyślany. Każdy z nich, niezależnie od tego, czy zajmuje pierwszoplanowe, czy dalsze miejsce w powieści jest zauważany. Ma swój niepowtarzalny charakter. Ciekawą historię i bogate wnętrze: Monika, Kriss , Damian, Kruk, Wolny, Rudzki, Kinga... Każdy z nich odgrywa więc znaczącą rolę w powieści, która jest niczym puzzle złożone z tysiąca kolorowyc...

Oto powieść na pograniczu jawy i snu. " Uciekł z Nowego Jorku przed własnym nazwiskiem, przed problemami, przed decyzjami, przed spotkaniami i wywiadami, przed presją i napięciem. Uciekł przed pytaniami o kolejną książkę, uciekł przed Fioną . Wybrał jedyne miejsce na świecie, które udało mu się polubić, tymczasem okazuje się, że wpadł w pułapkę". Nonstead bowiem zamiast cichym i spokojnym miasteczkiem okazało się jego przekleństwem. Istnym Twin Peaks lub Krainą Chichów. Dziurą, w której dzieją się dziwne rzeczy, na skutek których , jego mieszkańcy tracą zdrowie albo i życie. Wszyscy z powodów, których nie da się łatwo wyjaśnić. Większość z nich woli jednak udawać, że nic się nie dzieje. A jeśli nawet już się wydarzy, wypierają to szybko ze swojej pamięci. Wolą nie tykać Wielkiej Tajemnicy. Przyzwyczaili się do niej niczym do sąsiada pijaka. Tam dzieje się coś bardzo niedobrego. Wie o tym młody brytyjski pisarz Nathaniel McCarnish, któremu nie wszyscy chcą pomóc w ...

Z ogromną ciekawością i nieco nieporadnie, niczym dziecko podeszłam do lektury Washington Black Esi Edugyan , by szybko przekonać się, ile dojrzałości trzeba by zasmakować się w jej treści. By każde z jej słów mógł przetrawić umysł, a serce mogło doznać wzruszeń. Ta powieść wymaga od nas wrażliwości. Takiej samej, z jaką i ona powstała. Cud-powieść przygodowa jak nazywa ją National Public Radio i choć zrodziła się w XXI wieku, nie jego realia pokazuje. Trudno bowiem dziś o przygodę, jaką dane było przeżyć jedenastoletniemu Georgowi — niewolnikowi z wyspy Barbados. Jemu przyszło zmierzyć się bowiem z życiem, którego nawet nie umiała sobie wyobrazić. Lekiem napawał go już sam fakt bycia osobistym służącym. Szczęściem zaś fakt, iż jego nowy Pan był nie tyle naukowcem i przyrodnikiem, ile człowiekiem obdarzonym niebywałą wrażliwością. Człowiekiem posiadającym sumienie i serce. Dla chłopca urodzonego i wychowanego w niewoli szacunek, z jakim odnosi się o niego Christopher Wild...

Oto długo wyczekiwana powieść jednego z mistrzów skandynawskiego kryminału " Stowarzyszenie leworęcznych". Hakan Nesser nie spieszył się z powrotem na rynek wydawniczy. Minęło bowiem sześć lat, odkąd po raz ostatni zaszczycił nas cyklem powieściowym z inspektorem Gunnarem Barbarottim w roli głównej i piętnaście od ostatniego spotkania z komisarzem Van Veeterenem . Tym razem jednak postanowił zrobić niespodzianka fanom obu serii, łącząc ich siły w " Stowarzyszeniu leworęcznych". Doskonale napisanej i wielowątkowej powieści, której niespieszność akcji wcale nie przeszkadza w utrzymaniu uwagi czytelnika w pełnym napięciu. Sprzyja temu zarówno konstrukcja powieści, jej forma, jak i styl autora. Z przyjemnością czyta się jej każdy fragment. Każdy dialog i opis. I choć utkana z wielu retrospekcji, przyciąga jak magnes niezależnie od chwili, w której akurat czytelnik się znajduje. A to bardzo rzadka cecha.