.png)
W powieści "Zrabowane nadzieje" Niny Zawadzkiej śledzimy losy Magdy i Adeli Antoszewskich w okresie II wojny światowej. Magda, trzydziestolatka wychowana na wsi, wstępuje do kieleckiej konspiracji, przekonana o swoim powołaniu do wielkich czynów. Jej determinacja i odwaga sprawiają, że szybko awansuje w szeregach organizacji, gotowa walczyć z okupantem niemieckim. Jednak tragedia rodzinna, porwanie dzieci spod ich domu, w tym jej młodszej siostry Adeli i bratanków, zmienia cel Magdy. Teraz musi walczyć o życie najbliższych.
Historia Adeli to serce rozerwane na strzępy przez wojenne okrucieństwo. Siłą wyrwana z rodzinnych ramion, trafia do obozu w Łodzi, gdzie przeżywa koszmar germanizacji dzieci i cierpienia fizyczne oraz emocjonalne. Mimo młodego wieku, jej walka o zachowanie tożsamości jest bohaterska, choć każdy dzień pełen jest bólu i tęsknoty.
Tymczasem Magda nieustannie poszukuje Adeli, świadoma, że czas jej nie sprzyja. Jej determinacja, mimo licznych trudności jednak nie słabnie, a nadzieja na odnalezienie siostry daje jej siłę do dalszej walki. Czy w końcu uda się zjednoczyć rodzinę, czy też wojenne zawirowania na zawsze rozdzielą Magdę i Adelę? To pytania, które czytelnik zadaje sobie, podążając za wciągającą opowieścią o miłości, poświęceniu i nadziei w najcięższych czasach. Narracja autorki oddaje nie tylko dramatyczne wydarzenia, ale i siłę ludzkiego ducha, który w obliczu tragedii potrafi się podnieść i walczyć o swoje największe wartości. Zakończenie tej opowieści oplotło mnie dreszczem, ale to wcale nie jej finisz. Ta historia nie ma bowiem zakończenia – ona ciągle trwa. Trwa w pamięci świadków tamtych dramatycznych wydarzeń. Stanowi integralną część życia wielu ludzi i wciąż zbiera swoje żniwo.
"Zrabowane nadzieje" Niny Zawadzkiej to poruszająca opowieść o determinacji, poświęceniu i niezłomnej sile ludzkiego ducha w obliczu najtrudniejszych czasów. Przeplatające się losy Magdy i Adeli Antoszewskich ukazują nie tylko dramatyczne wydarzenia II wojny światowej, ale także siłę więzi rodzinnych i pragnienie odzyskania utraconego. Magda, wstępując do konspiracji, pokazuje, że nawet najmniejszy gest może mieć ogromne znaczenie w walce o wolność i godność. Adela natomiast symbolizuje niewyobrażalne cierpienie dziecięcych ofiar wojny i ich nieustępliwość w dążeniu do zachowania tożsamości.
Poprzez opowieść o tych dwóch
kobietach autorka ukazuje, jak wojna zmienia życie każdego człowieka i jak
silne są więzi rodzinne, zdolne przetrwać nawet najtrudniejsze chwile.
Jednocześnie, książka ta przypomina nam o ważności pamięci i nauk, jakie możemy
wyciągnąć z historii, by nigdy nie zapomnieć o tragicznych wydarzeniach
przeszłości i dążyć do budowania lepszej przyszłości dla wszystkich ludzi.