Willa straciła niemal
wszystko. Bliskich, dom i prawo przynależenia do ludu leśnych ludzi. Po jej
dawnym domu zostały już tylko zgliszcza. Głucha Jama przemieniła się w Mroczną
Jamę. Miejsce będące jednak wciąż ucieleśnieniem niemożliwości. Pełne zła, pod
którym wciąż tli się życie. Na tym jednak nie koniec. Świat wokół niej
wciąż się zmienia. Zmienia się bardzo szybko i to na gorsze. Ludzie za nic mają
prawo do własności, prawo do życia leśnych istot. Nimi rządzi pieniądz, wygoda
i jak się okazuje czasem zwyczajna miłość i poczucie obowiązku. Lud Ferian również
nie jest bez winy. On również ma swój udział w złu, które spowija las. Willa
tymczasem nie jest w stanie zrobić nic, by obronić drzewa przed siekierami.
Wciąż jednak pomaga zwierzętom. Pomaga też ludziom, którzy mimo wszystko, są przecież
częścią natury i tego lasu. Życie stawia przed nią wiele niebezpieczeństw i
wyborów, które nie będą łatwe. Bratanie się z ludźmi ma bowiem swoje złe
strony, ale też i pozwala dziewczynce lepiej zrozumieć otaczający ją świat.
Willa chciałaby uratować wszystkich. Dać nowy dom swemu ludowi i zapewnić im
bezpieczeństwo, tyle tylko, że oni nie chcą jej na to pozwolić. Chciałaby uratować
las, ale bez zabijania światłolubnych. Ocalić ojca, ale tylko prawdą i poznać
dziewczynkę z włosami jak pszenica, która skrywa w sobie wiele tajemnic.
Wiele przygód czeka zatem na Wille. Przygód nasiąkniętych strachem, bólem i odwagą zarazem. Nieprzewidzianych zdarzeń i tajemnic, a każde z nich będzie jednocześnie lekcją dla nas, choć u każdego z czytelników może wybrzmieć ona bardzo różnie.
Willa jawi nam się tutaj nie tylko bohaterka opowieści pełnej magii, ale ktoś, kto może być wzorem. Autorytetem dla młodego czytelnika. Postacią godną do naśladowania, którą cechuje nie tylko odwaga, ale zwyczajna dobroć. Szczerość i oddanie słusznej sprawie. Jest postacią, która nie nosi w sobie żalu. Nikomu nic nie wyrzuca. Nie czuje zazdrości. Nie kłamie. Za to walczy o szczęście innych. Pomaga nie zważając na niebezpieczeństw. Szanuje wolę innych i nie pozwala krzywdzić, nawet człowieka, którego gotowa jest ratować od śmierci i złych duchów lasu.
"Willa dziewczyna z
Mrocznej Jamy" jest kontynuacją "Willi, dziewczyny z lasu". To
dwie nierozerwalne ze sobą części wyjątkowo pięknej opowieści. Pełnej wzruszeń
i miłości. Przypominającej mi odrobinę kultowy film "Avatar". Jest
też historią wielu prawd o człowieku, cywilizacji i tego, dokąd prowadzi nas
zachłanność, nienawiść i żądza władzy. Smutna i na swój sposób bardzo
prawdziwa. Chciałabym ją kiedyś przeczytać razem z dziećmi. Tak na głos. w
scenerii lasu i zobaczyć jej ekranizację.
Jednocześnie gorąco polecam
wszystkim tym, którzy chcą odnaleźć w sobie odrobinę własnego dziecka i poczuć
przygodę na miarę Tolkiena.