Nigdy dotąd nie miałam okazji czytać włoskiego kryminału, czy innej
sensacyjnej powieści włoskiego pisarza — a przynajmniej tego nie pamiętam. Chcąc jednak poszerzać własne horyzonty, dotykam zmysłami nie
tylko różnych gatunków, ale też książek powstałych w różnych zakątkach
świata, wyciągam ręce po książki schowane na dnie regałów. Po
te, które wcale nie krzyczą z wystaw lub stają się "top" na długo przed ich wydaniem — bo to zwyczajnie bez sensu.
Tak właśnie, trafiła w moje ręce "Trucizna" - książka, która zaintrygowała mnie swym opisem.
W Polsce to druga powieść tej tajemniczej pary, która pilnie strzeże swojej tożsamości. Pełna dystansu i tak naprawdę nieświadomości sięgnęłam po powieść. Co często bywa wynagrodzone tak jak w tym przypadku. Brak możliwości porównywania chroni nas przed rozczarowaniem — to raz. Daje też obiektywny obraz poznanej historii. Dlatego też uwielbiam debiuty i poznawanie nowych talentów literackich.
Jak widać, książka nie miała szans, mnie zawieś. Wręcz przeciwnie okazała się całkiem przyjemną lekturą, a poczynania jej bohaterów śledziłam z wielką satysfakcją. Jeden z nich to Marco Besano — dziennikarz śledczy z ogromnym doświadczeniem, bo i u schyłku kariery, któremu towarzyszy młoda i ambitna koleżanka. Nie sposób jednak nie mieć wrażenie, że to właśnie Iloria Piatti wiedzie prym w prowadzonym przez nich śledztwie, które gdyby nie jej skłonność do niebanalnych teorii spiskowych, być może nie ujrzałoby światła dziennego.
Preludium do dziennikarskiego śledztwa było znalezione ciało jednego z przyjaciół ich szefa, który został rozszarpany przez niedźwiedzia i którego prawdziwe oblicze należało skrycie chronić. Bystre oko młodej reporterki dopatrzyło się jednak z tym z pozoru nieszczęśliwym wypadku wielu sprzeczności, a utwierdziły ją w tym kolejne tajemnicze zgony. Interesującym wydawał się jednocześnie fakt, iż wszystkie ofiary straciły życie w odległej Szwajcarii. Swoimi podejrzeniami roznieca również ciekawość u swojego partnera i nie tylko u niego. Dziennikarska żyłka nie pozwala jej bagatelizować najmniejszych szczegółów, a gdy trafia na historię osiemnastowiecznej trucicielki, sprawa wydaje się jeszcze bardziej skomplikowana. Uparcie jednak krok po kroku drążą temat, odkrywając tajemnice ludzi, wokół których pojawia się śmierć. Odkrywają zbrodnię na miarę mistrza.
Intryga przednia
— to, co zaś oferuje nam zakończenie powieści — zaskakujące, a to
wielki atut powieści kryminalnych. Do tego ciekawe postacie, których
osobowość uzupełnia się, tworząc oryginalny duet, między którym nie
zupełn"iskrzy".
Który za to świetnie ze sobą współpracuje. Nie znaczy to wcale, że nie
znajdziecie w powieści wątków romansu. Jest, i to nawet nie jeden.
Ciekawym elementem są również historie wplatane w rozmowy naszych bohaterów. Pełne nowinek, ciekawostek i analiz. Dialogi same w sobie wydaja mi się tu dużym atutem powieści. Napisane z nutką humoru i dystansem do otaczającej ich rzeczywistości nadają im specyficznej lekkości, a jednocześnie profesjonalizmu.
I nawet jeśli nie nadam jej miana "super książki" to jest to pozycja, którą naprawdę polecam. Nie znajduję też powodów, by nie sięgnąć po pierwszą z jej części. Zwłaszcza że jestem pod wrażeniem pomysłowości, dobrze skonstruowanej fabuły i przyjaznego czytelnikowi stylu.
Tak właśnie, trafiła w moje ręce "Trucizna" - książka, która zaintrygowała mnie swym opisem.
W Polsce to druga powieść tej tajemniczej pary, która pilnie strzeże swojej tożsamości. Pełna dystansu i tak naprawdę nieświadomości sięgnęłam po powieść. Co często bywa wynagrodzone tak jak w tym przypadku. Brak możliwości porównywania chroni nas przed rozczarowaniem — to raz. Daje też obiektywny obraz poznanej historii. Dlatego też uwielbiam debiuty i poznawanie nowych talentów literackich.
Jak widać, książka nie miała szans, mnie zawieś. Wręcz przeciwnie okazała się całkiem przyjemną lekturą, a poczynania jej bohaterów śledziłam z wielką satysfakcją. Jeden z nich to Marco Besano — dziennikarz śledczy z ogromnym doświadczeniem, bo i u schyłku kariery, któremu towarzyszy młoda i ambitna koleżanka. Nie sposób jednak nie mieć wrażenie, że to właśnie Iloria Piatti wiedzie prym w prowadzonym przez nich śledztwie, które gdyby nie jej skłonność do niebanalnych teorii spiskowych, być może nie ujrzałoby światła dziennego.
Preludium do dziennikarskiego śledztwa było znalezione ciało jednego z przyjaciół ich szefa, który został rozszarpany przez niedźwiedzia i którego prawdziwe oblicze należało skrycie chronić. Bystre oko młodej reporterki dopatrzyło się jednak z tym z pozoru nieszczęśliwym wypadku wielu sprzeczności, a utwierdziły ją w tym kolejne tajemnicze zgony. Interesującym wydawał się jednocześnie fakt, iż wszystkie ofiary straciły życie w odległej Szwajcarii. Swoimi podejrzeniami roznieca również ciekawość u swojego partnera i nie tylko u niego. Dziennikarska żyłka nie pozwala jej bagatelizować najmniejszych szczegółów, a gdy trafia na historię osiemnastowiecznej trucicielki, sprawa wydaje się jeszcze bardziej skomplikowana. Uparcie jednak krok po kroku drążą temat, odkrywając tajemnice ludzi, wokół których pojawia się śmierć. Odkrywają zbrodnię na miarę mistrza.
Intryga przednia
— to, co zaś oferuje nam zakończenie powieści — zaskakujące, a to
wielki atut powieści kryminalnych. Do tego ciekawe postacie, których
osobowość uzupełnia się, tworząc oryginalny duet, między którym nie
zupełn"iskrzy".
Który za to świetnie ze sobą współpracuje. Nie znaczy to wcale, że nie
znajdziecie w powieści wątków romansu. Jest, i to nawet nie jeden.Ciekawym elementem są również historie wplatane w rozmowy naszych bohaterów. Pełne nowinek, ciekawostek i analiz. Dialogi same w sobie wydaja mi się tu dużym atutem powieści. Napisane z nutką humoru i dystansem do otaczającej ich rzeczywistości nadają im specyficznej lekkości, a jednocześnie profesjonalizmu.
I nawet jeśli nie nadam jej miana "super książki" to jest to pozycja, którą naprawdę polecam. Nie znajduję też powodów, by nie sięgnąć po pierwszą z jej części. Zwłaszcza że jestem pod wrażeniem pomysłowości, dobrze skonstruowanej fabuły i przyjaznego czytelnikowi stylu.
Za książkę dziękuję Wydawnictwu BURDA KSIAŻKI
