"JA NIE MAM DUSZY" - Natalia Budzyńska
Warunki,
w jakich przebywała zakonnica, według lekarzy były na tyle fatalne, że
zupełnie zdrowy człowiek w ciągu kilku lat, a tym bardziej kilkunastu
mógł utracić rozum i władzę umysłową. Nic więc dziwnego, że pobyt
Barbary Ubryk w klasztorze
wzbudził tak duże kontrowersje. Zamurowano nawet okno w celi, gdyż
światło padające z niego było równie szkodliwe co odrobina swobody.
"Zakonnice tłumaczyły, że to psychiczna chora osoba, że lekarze nakazali trzymać ją w izolacji i ciemności, że była niebezpieczna dla innych i dla siebie, że rzucała przedmiotami, że wybijała okna, że gadała od rzeczy, a lekarze uznali ją za nieuleczalną, i tyle".
Dla wielu ówczesnych wówczas ludzi taka informacja wciąż była jednak zbyt sensacyjna i mało wiarygodna.
"Zakonnice tłumaczyły, że to psychiczna chora osoba, że lekarze nakazali trzymać ją w izolacji i ciemności, że była niebezpieczna dla innych i dla siebie, że rzucała przedmiotami, że wybijała okna, że gadała od rzeczy, a lekarze uznali ją za nieuleczalną, i tyle".
Dla wielu ówczesnych wówczas ludzi taka informacja wciąż była jednak zbyt sensacyjna i mało wiarygodna.
Jeszcze
dziś trudno w to uwierzyć. Z chwilą zaś opuszczenia klasztoru, po ponad
dwudziestu latach zamknięcia w celi, jej stan wydawał się więcej niż
beznadziejny. Zwłaszcza w obliczu tak raczkującej psychiatrii, jaka
miała miejsce w 1868 roku. Wciąż stawiano na upusty krwi, pijawki,
środki wymiotne i rozwalniające czy też zimne kąpiele. To nie był z
pewnością szpital, który wyobrażamy sobie dziś, ani ta opieka, do której
zdążyliśmy się przyzwyczaić.
Sprawa Barbary Ubryk nabrała rozgłosu wraz z przeniesieniem jej do szpitala. Śmieć zaś jedynego świadka i spowiednika karmelitanek, wzbudziła dodatkowe podejrzenia co do praktyk, jakie stosowano w klasztorze wobec chorej. Aresztowanie dwóch przełożonych klasztory oskarżonych o gwałt publiczny przez nieuprawnione ograniczenie wolności człowieka" wywołały zaś pierwsze manifestacje ludności przeciwko kościołowi katolickiemu. Tłum stawał się coraz bardziej agresywny, a układy między kościołem a państwem nie wyglądały już tak obiecująco. Coraz trudniej było już nawet opanować wzburzone i pełne gniewu emocje ludu. Tymczasem o sprawie Barbary Ubryk mówiła cała Europa.
Książka "Ja nie mam duszy"
Natalii Budzyńskiej opisuje proces śledztwa związany z ograniczeniem
wolności naszej bohaterki: przesłuchania, dokumentację, doniesienia
medialne i działania kościoła, w których trakcie ujawniają się praktyki i
powszechne działania nie tylko duchownych. Śledztwo sięga również
rodzinny Barbara, przez co poznajemy jej krótką historię, zanim jeszcze
trafiła w szpony Karmelitanek. Potem krok po kroku zapoznajemy się z
pobytem Barbary w klasztorze i jej tragiczną przemianę, która jest
wyjątkowo burzliwa i wywołuje wiele emocji.
Sprawa Barbary Ubruk stała się również pożywką dla mediów i plotek, w której prześcigała się zarówno Polska, jak i reszta Europy. Domysłów i spekulacji towarzyszących chorobie zakonnicy nie brakowało — to również znajdziecie w tej książce.
Przyznam, że dla mnie to temat zupełnie nowy. Uśpiony kawałek historii, który miałam okazje poznać dzięki tej publikacji. Historii, która mną wstrząsnęła. Napisanej bardzo obrazowo i wyjątkowo przystępnie, która czyta się niczym powieść pełną akcji.
Sprawa Barbary Ubryk nabrała rozgłosu wraz z przeniesieniem jej do szpitala. Śmieć zaś jedynego świadka i spowiednika karmelitanek, wzbudziła dodatkowe podejrzenia co do praktyk, jakie stosowano w klasztorze wobec chorej. Aresztowanie dwóch przełożonych klasztory oskarżonych o gwałt publiczny przez nieuprawnione ograniczenie wolności człowieka" wywołały zaś pierwsze manifestacje ludności przeciwko kościołowi katolickiemu. Tłum stawał się coraz bardziej agresywny, a układy między kościołem a państwem nie wyglądały już tak obiecująco. Coraz trudniej było już nawet opanować wzburzone i pełne gniewu emocje ludu. Tymczasem o sprawie Barbary Ubryk mówiła cała Europa.
Książka "Ja nie mam duszy"
Natalii Budzyńskiej opisuje proces śledztwa związany z ograniczeniem
wolności naszej bohaterki: przesłuchania, dokumentację, doniesienia
medialne i działania kościoła, w których trakcie ujawniają się praktyki i
powszechne działania nie tylko duchownych. Śledztwo sięga również
rodzinny Barbara, przez co poznajemy jej krótką historię, zanim jeszcze
trafiła w szpony Karmelitanek. Potem krok po kroku zapoznajemy się z
pobytem Barbary w klasztorze i jej tragiczną przemianę, która jest
wyjątkowo burzliwa i wywołuje wiele emocji.Sprawa Barbary Ubruk stała się również pożywką dla mediów i plotek, w której prześcigała się zarówno Polska, jak i reszta Europy. Domysłów i spekulacji towarzyszących chorobie zakonnicy nie brakowało — to również znajdziecie w tej książce.
Przyznam, że dla mnie to temat zupełnie nowy. Uśpiony kawałek historii, który miałam okazje poznać dzięki tej publikacji. Historii, która mną wstrząsnęła. Napisanej bardzo obrazowo i wyjątkowo przystępnie, która czyta się niczym powieść pełną akcji.
Więcej o książce znajdziecie na stronie tutaj.
.png)