Ewa Stachowiak pt. „Szkoła luster”

 



Ewa Stachowiak pt. „Szkoła luster

 

                   Książka Ewy Stachowiak pt. „Szkoła luster” jest powieścią obyczajowo-historyczną, obejmującą okres od roku 1755 do roku 1793. Fabuła powieści toczy się we Francji, głównie w Wersalu i Paryżu. Jest to okres panowania Ludwika XV oraz krótki czas panowania Ludwika XVI, jego wnuka. To burzliwy okres dla narodu francuskiego. Dochodzi bowiem wówczas do rewolucji i obalenia monarchii.

       Główny wątek powieści, to życie „elewki” - Veronique i jej nieślubnej córki Marie-Louise. Elewką nazywano wówczas rezydentkę tzw. Pałacu Jeleni, który położony był w Wersalu blisko pałacu królewskiego. Rezydentkami były ładne, kilkunastoletnie dziewczynki z ludu. Rodzice dziewcząt-elewek dobrowolnie sprzedawali je, aby podreperować budżet rodzinny. Elewki te pobierały potem wszelkie nauki, jakby pochodziły ze sfery arystokracji, a ich zadaniem było zaspakajanie żądz i potrzeb seksualnych króla Ludwika XV. Gdy zachodziły w ciążę, były oddalane. Zdane już tylko na cudzą łaskę lub jej brak.

              W powieści autorka ukazuje zatem przez pryzmat jednej z bohaterek wielki dramat matki. Verinique zabrano bowiem córkę zaraz po porodzie. Przez długi czas Verinique szuka córki, a ta z kolei zamęcza się myślami o utraconych rodzicach. Nie wiedziała czy matka ją kochała. Podobnie ojciec. I dlaczego ją porzucili? W końcu dochodzi do spotkania maki i córki. Ich los na powrót daje im szansę bycia razem.

              „Szkoła luster” Ewy Stachniak to wyjątkowo interesującą powieść choć mocno przygnębiająca. Ukazująca z całą siłą klimat tamtych czasów i szczególnie krytyczny los dziewcząt i kobiet, które nie miały nic do powiedzenia na temat własnego życia. Dla mnie powieść ta przedstawia przede wszystkim wartość historyczną, ukazującą życie najuboższych. Poddanych.  

Autorka w powieści przedstawia również sytuację polityczną Francji i jej oddziaływanie na społeczeństwo. Jest to bardzo krwawy i okrutny okres dla Francji, gdzie do głosu dochodzą nienawiść i zawziętość ludzka, i wszelakie urazy lub chorobliwa wręcz chęć wzbogacenia się. Powieść ta zmusza nas jednocześnie do wielu refleksji, w tym dotyczącej reakcji mas. Propagandy. Psychozy ludu i tego, ile i co potrzeba by je wszystkie wywołać.

              Reasumując, według mnie powieść ta porusza dwie bardzo istotne kwestie życiowe: po pierwsze - ogromne zniewolenie kobiet, a po drugie - wielką manipulację tłumem. Obie na wskroś przejmujące i budzące lęk.

              Polecam. Sercem i duszą.

Bożenka z DKK 

 Ja od siebie dodam również kilka słów pochwały dla powieści. 

Po pierwsze jest to powieść wobec której nie da się przejść obojętnie. Nie po tym jak z mierzyny się z jej treścią. Gdy staniemy twarzą w twarz z siła i odwagą jej bohaterek. Nie po tym czego doświadczymy za sprawa jej historii. Emocji, które będą w nas wzbierać. Bo oto za jej pośrednictwem wkroczymy w świat niemal bajkowy. Świat gęsty od pilnie strzeżonych tajemnic. Dworskich intryg. Konwenansów i skandalicznych wręcz dworskich praktyk. Do świata, w którym spotkamy barwne i wyraziste postacie.

 A jeśli zapytacie, gdzie ta bajka? Odpowiem. „W scenerii Paryża i Wersalu. Reszta to już prawdziwe życie, które bajką niestety nie było, choć każdy o takim marzył.

Wyjątkowa, piękna i ponadczasowa powieść. Nie na wieczór ani dwa. Może nawet nie na tydzień. Za to na wieczne pamiętanie. 


ZNAK

ZAPRASZA