Biblioteka Edymona

  Pociąg relacji Szczecin – Warszawa. Godzina 6 rano. Za oknem ciemność wciąż spowija krajobraz, jakby noc nie chciała ustąpić miejsca nowemu dniu. W wagonie bezprzedziałowym – cisza, przeplatana szumem kół i delikatnym szelestem papieru. Pasażerowie rozproszeni w swoich światach, zanurzeni w ekranach telefonów, wierszach powieści czy słuchawkach, z których sączy się muzyka lub głosy z innych przestrzeni. Każdy obecny, a jednak nieobecny – samotni w swoim tłumie. Obserwuję pasażera obok. Trzyma książkę, czyta uważnie, jakby każde zdanie miało dla niego znaczenie. Na chwilę odrywam się od swojej gazety i laptopa, zaintrygowana. Zwykle nie zaczynam rozmów w takich chwilach. Ale tym razem jest inaczej. Może to ta poranna aura, a może poczucie, że wszyscy razem, mimo wszystko, dzielimy tę samą drogę. – Ciekawa książka? – zagaduję cicho, starając się nie naruszyć jego strefy spokoju. Mężczyzna podnosi wzrok. Lekki uśmiech rozświetla jego twarz. To książka o podróżach – tęsknota za niezn...

Piotr Borlik w swojej powieści „Za nadobne” serwuje czytelnikom brutalny portret zemsty i konsekwencji, które wynikają z ludzkiej bezkarności i pychy. Jednak choć historia jest intensywna i naszpikowana mrokiem, pozostawia po sobie mieszane odczucia. Dlaczego? To opowieść, która jednych pochłonie i zaintryguje, a innych przytłoczy i zniechęci. Plusy: Mocny klimat i psychologiczna głębia Borlik ma niewątpliwy talent do budowania mrocznej, niemal klaustrofobicznej atmosfery. Od pierwszych stron wchodzimy w duszny, lepiący się od niepokoju świat, w którym zło jest wszechobecne. Autor nie boi się dotykać trudnych tematów, takich jak seksizm, przemoc, gwałt czy moralne dylematy zemsty. Każdy z bohaterów ma coś za uszami, a brak jednoznacznie pozytywnych postaci zmusza czytelnika do refleksji. Roman Andrysiak, główny bohater, to postać, której nie sposób polubić. Seksista, brutal, ucieleśnienie najgorszych cech człowieka. Borlik celnie ukazuje jego zdeprawowaną naturę, a jednocześnie stawia...