Bracia Karamazow - Fiodor Dostojewski

"Bracia Karamazow" to jedna z powieści Fiodora Dostojewskiego, człowieka uważanego za jednego z największych rosyjskich pisarzy i jednego z najważniejszych twórców literatury światowej. Powieść została napisana w latach 1878-1880 i jest uważana za arcydzieło literatury światowej.

Utwór ten jest wielowątkową opowieścią o losach trzech braci - Dmitriego, Iwana i Aleksieja Karamazow, którzy są różni nie tylko pod względem charakteru, ale także światopoglądu. Wokół nich rozgrywa się wiele wątków, które ukazują skomplikowane relacje międzyludzkie, moralność, wiarę, oraz psychologiczne aspekty ludzkiej natury.

Głównym tematem "Braci Karamazow" jest pytanie o sens istnienia, naturę zła, moralność, wiarę i relacje międzyludzkie. Dostojewski zanurza czytelnika w głębokie refleksje nad istotą ludzkiego losu i moralności. Każdy z trzech braci reprezentuje inne podejście do tych fundamentalnych pytań, co sprawia, że powieść jest bogata pod względem psychologicznym i filozoficznym.

Wątek kryminalny w powieści, związany z zabójstwem ojca, dodaje elementu tajemnicy i napędu narracyjnego. Jednakże, "Bracia Karamazow" to nie tylko kryminał, ale również głęboka analiza ludzkiej psychiki i moralności.

Styl Dostojewskiego charakteryzuje się skomplikowaną strukturą narracyjną, a dialogi między postaciami są pełne psychologicznych niuansów. Pisarz eksploruje również różne style narracyjne, w tym listy, monologi wewnętrzne i dialogi, aby ukazać złożoność ludzkiego umysłu.

"Bracia Karamazow" są uznawane za jedno z najważniejszych dzieł literatury światowej, inspirujące kolejne pokolenia czytelników i badaczy. Dostojewski stworzył w tej powieści niezapomniane postacie i wykreował dzieło, które porusza głęboko ludzkie problemy i zmusza do refleksji nad własnym życiem i wartościami.

Biblioteka Edymona

Popularne posty z tego bloga

"OSTATNI ROZDZIAŁ" - Katarzyna Kalista

Trafiając na taką powieści jak ta, ma się ochotę trwać w niej niemal bez końca. Urocza, wzruszająca i pełna sentymentu. Inna niż wszystkie. Nie przesadzona ani pobieżna. Idealna dla każdej z nas. Dla każdego, kogo rozczulają historie innych. Dla wrażliwca, który lubi poddawać się emocjom, gdzie śmiech i łzy przeplatają się, nadając smaku szarej rzeczywistości. To zaś, co uderza w tej książce najbardziej, to jej konstrukcja, czyli " powieść w powieści " oraz jej zakończenie, które niewiele ma wspólnego z romantyczną bajką o miłości. Jest mimo to kwintesencją smaku tej historii. Takie prawdziwe i niespodziewane wbrew pozorom. Subtelne i piękne. Tak samo piękne, jak i te przenikające się dwie historie, w których język jest nieokiełznaną materią, a rozwoju ich wydarzeń nie da się przewidzieć. W której " koniec jest zawsze początkiem czegoś nowego". Do tego szczera, emocjonalna i bardzo żywa. Można naprawdę oszaleć na jej punkcie. DEBIUT JAKICH MAŁO.

"KSIĘGA BEZIMIENNEJ AKUSZERKI" - Meg Elison

" Księga bezimiennej akuszerki " Meg Elison , laureatki nagrody im. Philipa K. Dicka to książka roku według " Publishers Weekly ". Nazywana opowieścią podręcznej w świecie postapo , która przedstawia wizję świata po wielkiej katastrofie, w tym przypadku po niesłychanie śmiertelnej epidemii gorączki, która doprowadziła do upadku znanej nam dziś cywilizacji. Przetrwać w świecie pandemii wydaje się jednak niczym, w porównaniu z tym, co wkrótce czeka ocalałych. Do tego " Księga bezimiennej akuszerki"pędzi w zawrotnym tempie. I nie chodzi tu bynajmniej o jej fabułę, a o jej przestrzeń czasową, która rozciąga się na wiele, wiele lat. Widać wyraźnie, iż autorka nie zamierzała skupiać się, ani zobrazować nam tylko chwili z życia bohaterki, jednego wydarzenia, jakiejś sensacji czy jednej przygody. Książka ta odsłania bowiem zrujnowany świat na przestrzeni niemal pokoleń, dając szansę czytelnikowi wyobrażenia sobie, czym tak naprawdę może być apokalipsa...

"SEMIRAMIDA" Ewa Kasala

" Semiramida " to kolejna powieść Ewy Kassali o wyjątkowej sile kobiecości, jak również bogate źródło historyczne. Pełne detali i ciekawostek pozwalająca poczuć atmosferę starożytnego świata. Autorka nie szczędzi czytelnikowi również i emocji, dzięki też i którym powieść staje się prawdziwą perełką literacką z gatunku tych obyczajowo-historycznych opowieści. Równie ważnym aspektem jej sukcesu jest też oczywiście postać głównej bohaterki — Królowej Semiramidy, jak i pozostałych kobiet, które odgrywają całkiem sporą rolę w tej historii. Wszystkie mądre, silne i odważne. Kobiety, które nie bały się używać rozumu. Kobiety pełne uczuć, których też i nie skrywały. Myślę, że każda z nas odnajdzie w nich odrobinę siebie. Być może zainspiruje się nimi albo inaczej spojrzy na samą siebie. Z powieści Ewy Kassali można więc czerpać pełnymi garściami. Można się wręcz delektować jej prozą. Jej barwą i smakiem, który pieści zmysły. I nie sposób się od niej oderwać. Choćby s...