"SLAPSTICK" - Kurt Vonnegut

To, że Wydawnictwo Zysk i S-ka pokusiło się o wznowienie ponadczasowych dzieł Kurta Vonneguta, nie dziwi chyba nikogo. My dzięki temu mamy zaś kolejną okazję sięgnąć po pachnące świeżością książki Mistrz nad Mistrzami, którego stylu i języka nie da się podrobić. I choć w moim przypadku nie była to miłość od pierwszego słowa, a raczej ta długo dojrzewająca, to cieszę się, że mi nie umknęła.

Nie wszystkie jednak jego dzieła traktowane są na równi. Nie wszystkie tak samo zachwycają i ryją ślad w naszej pamięci. Każde jest za to niezwykle osobliwe i czasem dociera do nas mocno po czasie. Jedne lubimy bardziej, inne mniej, ale to rzecz zupełnie naturalna. To, co jednak zachwyca w przypadku tej serii to ich wyjątkowa szata graficzna, układ treści, a nawet sam papier. Tak pięknego wydania nie miałam już dawno. Nie to jest jednak moim celem, gdy sięgam po powieść. Zawsze pełna napięcia oczekuje jej treści i tego, czym znów mnie zaskoczy jej autor.

"Slapstick. albo nigdy więcej samotności" to książka, którą Kurt Vonnegut napisał ponad czterdzieści lat temu, choć wcale nie ma się takiego wrażenie. Wciąż jest bardzo aktualna, wielowymiarowa i pełna groteski. Samotność okazuje się bowiem zawsze taka sama. Podobnie jak i pogoń za własnym ja. Niewiele okazuje się też zmieniać sama kondycja człowieka pozbawionego wspólnoty. Dlatego też czytając ją, wciąż utożsamiałam jej bohaterów ze współcześnie znanymi mi ludźmi i niestety wciąż istniejącym problemem odrzucenia. Braku akceptacji i prawa do bycia tym, kim się jest.

Zresztą co tu dużo mówić, powieści "Slapstick" nie można tak naprawdę traktować dosłownie. Tym sposobem staje się ona nie tylko wielką metaforą, ale i dowodem na to, jak bardzo przewrotna może być literatura. Śmieszna, gorzka, czasem nawet żałosna, tak samo, jak śmieszne i gorzkie okazuje się nasze życie. Nieco absurdalna — jakby na przekór wszystkiemu. Negująca i wyśmiewająca to, co powszechnie uważane jest za ważne. Miłość - "Potrzebowali jej nie bardziej, niż ryba potrzebuje bicykla".

"DROGA MATKO I DROGI OJCZE, NIE MOŻEMY BYĆ ŁADNI, ALE MOŻEMY BYĆ TAK ROZGARNIĘCI LUB TAK GŁUPI, JAK TEGO OCZEKUJE OD NAS ŚWIAT".

Krótko mówiąc, twórczość Kurta Vonneguta jest wielką sztuką. Sztuką, którą ja doświadczam, nie tylko czytam. Jest okazją, by wspiąć się na wyżyny własnej świadomości i nowego postrzegania świata. Sztuką niełatwą, ale wdzięczną i z pewnością rozwijającą. Taką, do której chce się wracać. Prowokującą.

Za egzemplarz książki dziękuję

Wydawnictwu ZYSK i S-KA

Popularne posty z tego bloga

"SEMIRAMIDA" Ewa Kasala

" Semiramida " to kolejna powieść Ewy Kassali o wyjątkowej sile kobiecości, jak również bogate źródło historyczne. Pełne detali i ciekawostek pozwalająca poczuć atmosferę starożytnego świata. Autorka nie szczędzi czytelnikowi również i emocji, dzięki też i którym powieść staje się prawdziwą perełką literacką z gatunku tych obyczajowo-historycznych opowieści. Równie ważnym aspektem jej sukcesu jest też oczywiście postać głównej bohaterki — Królowej Semiramidy, jak i pozostałych kobiet, które odgrywają całkiem sporą rolę w tej historii. Wszystkie mądre, silne i odważne. Kobiety, które nie bały się używać rozumu. Kobiety pełne uczuć, których też i nie skrywały. Myślę, że każda z nas odnajdzie w nich odrobinę siebie. Być może zainspiruje się nimi albo inaczej spojrzy na samą siebie. Z powieści Ewy Kassali można więc czerpać pełnymi garściami. Można się wręcz delektować jej prozą. Jej barwą i smakiem, który pieści zmysły. I nie sposób się od niej oderwać. Choćby s...

KORONCZARKI Angelica Lopes

Angelica Lopes jest brazylijską powieściopisarką, której twórczość koncentruje się na odkrywaniu głębokich tradycji Brazylii oraz sytuacji kobiet na początku XX wieku. Jedną z jej najbardziej znanych książek jest „Koronczarki”, która została uznana przez magazyn „Rolling Stone” w 2022 roku za jedną z pięciu książek, które trzeba znać. „Koronczarki” to równocześnie epicka saga rodzinna, obejmująca siedem pokoleń kobiet z rodziny Flores, które żyją w małym brazylijskim miasteczku na początku XX wieku. Rodzinę tę prześladuje dziwna klątwa – wszyscy mężczyźni w ich życiu umierają przedwcześnie, niezależnie od przyczyn. W wyniku tego kobiety muszą nauczyć się radzić sobie same, a ich głównym zajęciem staje się plecenie koronek. Brak mężczyzn w rodzinie Flores daje kobietom więcej swobody, ale jednocześnie sprawia, że mieszkańcy miasteczka stają się wobec nich nieufni, podejrzewając je o czary lub trucicielstwo. Każda z kobiet w rodzinie Flores ma też unikalny charakter: Firmina je...

„Chłopiec z latawcem” Khaleda Hosseini

Recenzja książki „Chłopiec z latawcem” Khaleda Hosseiniego Nie wszystkie książki zostają z czytelnikiem na długo. Nie wszystkie odciskają ślad w sercu i umyśle, zmuszając do stawiania pytań o moralność, lojalność i odkupienie win. Chłopiec z latawcem Khaleda Hosseiniego jest powieścią, która nie tylko porusza — ona zostaje pod skórą, wgryza się w emocje i nie pozwala o sobie zapomnieć. To debiutancka powieść Hosseiniego, a zarazem historia, która otworzyła przed czytelnikami na całym świecie drzwi do Afganistanu — nie tego z suchych newsów czy nagłówków gazet, ale tego pełnego barw, zapachów, dziecięcych marzeń i nieodwracalnych dramatów. O czym opowiada? To historia Amira — chłopca z kabuluńskiej elity, który dorasta w cieniu nie tylko oczekiwań ojca, lecz także własnych lęków i słabości. U jego boku jest Hassan, syn służącego, jego przyjaciel z dzieciństwa, chłopiec o bezgranicznej lojalności i czystym sercu. Łączy ich dziecięca przyjaźń, wspólne wypuszczanie latawców i op...

Biblioteka Edymona

Szukaj na tym blogu