"ADELA" - Aneta Karasińska
Są niczym wizyta na innym podwórku. Spojrzeniem przez pryzmat innych oczu. Światem choć literackim — spisanym z doznań życia. Może nieco wyidealizowanym — ale to nic. Nie ma to, jak dobre myśli, które potem oplatają nasze serce. Marzenia, które rodzą się na nowo i wiara w lepsze jutro.
Taką właśnie historią jest dwutomowa powieść Anety Karasińskiej "Adela. Krok w przeszłość" i "Adela. Krok w przyszłość" - współczesna opowieść o relacjach międzyludzkich, rodzinnych sekretach i o życiu, którego kolei nie można przewidzieć.
Adelę poznajemy w chwili, gdy jej życie wkracza na dobrze znany i utarty już tor. W roli żony, matki i kobiety pracy. W chwili, gdy na świat przychodzi jej syn, a marzenia o rodzinie się ziściły. Dojrzała już, prawie czterdziestoletnia Adela bardzo ceni sobie każda chwile spędzoną u boku kochających ją ludzi. Niestety nie zawsze tak było. Tym bardziej pragnie stać się matką idealną — o ile jest to możliwe.
Chwile potem narracja przenosi nas w odległą przeszłość. Do czasu, w którym Adela miała zaledwie trzynaście lat. To wówczas, w sylwestrową noc została sierotą, a jej dotąd słodkie i szczęśliwe dzieciństwo odeszło w zapomnienie. Od teraz pokój przyszło jej dzielić z innymi dziewczynkami. Jej ubrania były znoszone, a książki tylko z biblioteki. Nierealna okazała się nawet edukacja w liceum. Dzieci z bidula nie kształci się. Dla nich są zawodówki. Adela nie miała więc wyjścia. To był jednak dopiero początek jej zmagań z życiem, które poznajemy w pierwszym tomie powieści. Wszystkie jej wzloty i upadki, których doświadczyła potem, zapełniły karty tej powieści. W drugiej części poznajemy zaś Adelę już jako kobietę, której nieobce są dylematy matki i żony. Przeszłość wciąż jednak w niej tkwi. Do tego tęskni za pracą, a przyszłość Pawełka to jedna wielka niewiadoma. Żal, jaki zaś skrywa w swoim sercu do kobiety, która ją niegdyś opuściła, wciąż boli. Nie wie tylko, jak bardzo się myli w swojej ocenie.
|Adela" to wyjątkowo subtelna i delikatna powieść o życiu ze wszystkimi jego barwami. Mocno stąpająca po ziemi i taka, która potrafi ukoić rozdygotaną duszę. Bogaty przekrój postaci i wątków tylko dodaje jej atutów. I choć nie jest prozą, która nas wzbogaci, to jest miłą rozrywką dla zmysłów. Przygodą pełną emocji i wrażeń. Ploteczką o życiu którejś z nas. Słodką pokusą. Małym literackim szaleństwem bez konsekwencji. Jest jak lampka wina albo kieliszek słodkiej nalewki, który ukoi do snu. Sympatyczna, jak i jej bohaterowie. Przejmująca jak los każdej z nas. Szczera i prawdziwa.
Jedyny minus tej książki to jej dwa tomy. Nie lubię bowiem czytać powieści w odcinkach. Choć tu Wydawnictwo zdecydowanie wyszło naprzeciw czytelniczkom — wydając jednocześnie oba tomy. Mimo to nie wiedze w tym sensu. Ale to tylko taka moja dygresja, na którą wcale nie musicie zwracać uwagi. Za to polecam Wam powieść, którą ukształtowało samo życie.
Za książkę dziękuje Wydawnictwu SZARA GODZINA
