"Dom z kamienia" Justyny Grosickiej to powieść, która z pewnością oczaruje czytelniczki swoją kobiecością i zmysłowością. Powieść o kobietach nie może być zresztą inna. Tam, gdzie one, zdarzyć się może niemal wszystko. Zwłaszcza jeśli w ich gronie pojawi się Hanka, Regina, Marcelina, Monika i Lucyna. Kobiety, które postanawiają być szczęśliwe. Kobiety, które mają dość swego obecnego życia. Życia, które skąpe jest w rozdawaniu im najlepszych swoich kart.
Hanka mimo dobrego wykształcenia pracuje od lat jako woźna w lokalnej
szkole. Trójka jej dzieci to jej największy skarb. Nie potrafi jednak obronić
ich przed zagrożeniami tego świata, zwłaszcza przed ojcem, który zbyt często
zagląda do kieliszka. W wolnych chwilach, których ma ja na lekarstwo,
realizuje własną pasję. Hanka pisze. Regina to zaś stara panna i bibliotekarka.
Kobieta zafascynowana wręcz książkami. To jednak, dlaczego jej życie ułożyło
się tak a nie inaczej to żadna tajemnica. Wie o tym całe miasto, tylko nie
Hanka. Nie zna ona również historii Lucyny, siostry Reginy, która po latach
wraca na stare śmieci. Nikt jednak jej tu specjalnie nie wita. Każdy patrzy za
to z podejrzliwością, czy oby i tym razem ta szalenie ekstrawagancka kobieta
nie wywoła skandalu. I czego tak naprawdę chce - tego nie wie nikt. Swoje tajemnice ma również
Monika, młodziutka nauczycielka wf-u, której życia uprzykrza jej
przełożony. Swoich sekretów z przeszłości strzeże również Marcelina, kobieta z
klasą, która ma dość spychania jej na plan drugi i układów, które psują renomę
jej szkoły.
W życiu każdej z tych kobiet przyszedł moment, w którym powiedziały DOŚĆ! W
którym zapragnęły na powrót zaznać szczęścia i zawalczyć o siebie i swoje
rodziny. Prym w tej historii wiedzie jednak Hanka, która niejako scala cała powieść i
to ona staje się główną bohaterką "Domu z Kamienia". Kobieta, z którą
wcale nietrudno się utożsamić, choć tak naprawdę w każdej z nich znajdziemy cząstkę,
jeśli nawet nie siebie to kogoś bliskiego nam. Oczywiście nie będzie tak gładko
jakbyśmy chcieli to widzieć w prawdziwym życiu. Przed kobietami wiele wyzwań i
trudów dnia codziennego. Nic jednak nie stanie na drodze ich marzeń, jeśli będą
trzymać się razem. Wspierać. I uwierzą, że nigdy nie jest za późno by zmienić
swoje życie.
"PIĘKNA OPOWIEŚĆ O ODWADZE, PASJII I KOBIECEJ SOLIDARNOŚCI". Pod
tymi słowami się podpisują obiema rękami. T opowieść niezwykle zajmująca mimo
swoich prawie siedmiuset stron. Historia pełna zwrotów akcji, pełna napięcia i
barwnych postaci. Żywa, soczysta i kolorowa. A to co najważniejsze to fakt, iż
stanowi dowód na to, że kobiecość to siła najwyższa. ;) "Dom z
kamienia" to jednocześnie historia mądra i pokrzepiająca. Pełna dobrej
energii i zmysłowości. Wiary w to co najpiękniejsze w człowieku. W miłość, w
szacunek i w prawdę.
Czytelniczki znajda w niej też ogrom wątków. Każdej z bohaterek można
przypisać bowiem przynajmniej kilka. Hani: niespełnione marzenia, samotne
rodzicielstwo i nieudany związek. Innej: zdradę, samotność, bycie tą drugą albo
własne lęki, którym należy spojrzeć w oczy. Oj plączą się tu życiowe ścieżki.
Nic więc dziwnego, że powieść mimo swej objętości to zaledwie chwila czytania. Czytaj
się ja jednym tchem. Tak przynajmniej miałam ja. Ta która wciąż mówię, że nie przepada
za kobiecą literaturą. :) W obliczu jednak tych historii nie można być obojętnym.
Zobaczcie zresztą sami. Poznajcie losy kobiet, które postanowiły być szczęśliwe.
Może pomogę również wam.
Gorąco polecam tę powieść, a samej autorce gratuluje debiutu i czekam z niecierpliwością
na kolejną tak przejmującą opowieść o sile kobiet.
PS. Są w tej powieści, zresztą jak w każdej, postacie drugoplanowe, którzy mają ogromy wpływ na całokształt historii. Poznacie np. Daniela, pana Włodzimierza i kilku typów, którym przydałoby się lanie. ;) Gdyby jednak nie oni, nasze bohaterki być może nigdy nie zdobyłyby się na krzyk gniewu i zdecydowane działanie. BARWO DROGIE PANIE!